Wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 kwietnia 2022 r., sygn. II SA/Lu 255/22

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca) po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 kwietnia 2022 r. sprawy ze sprzeciwu G. P. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala sprzeciw.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rzeszowie (dalej także jako: Kolegium) decyzją z dnia 27 sierpnia 2021 r., znak: SKO.415/234/2021, po rozpatrzeniu odwołania G. P. (dalej także jako: skarżący) od decyzji Wójta Gminy [...] (dalej także jako: Wójt), nr BR.6730.62.2021, z dnia 14 maja 2021 r. w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji "budynek mieszkalny jednorodzinny" na działce nr [...] położonej w Z. , na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2021 r., poz. 735, dalej jako: k.p.a.), uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Rozstrzygnięcie organu zapadło w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny:

Decyzją z dnia 14 maja 2021 r. Wójt Gminy T. ustalił warunki zabudowy dla wskazanej na wstępie inwestycji. Na skutek odwołania skarżącego, Kolegium uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy przytoczył brzmienie art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2021 r., poz. 741, dalej jako: u.p.z.p.). Kolegium wskazało, że Wójt przeprowadził analizę urbanistyczną na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588 ze zm., dalej jako: Rozporządzenie). Kolejno wyjaśniło, że zgodnie z § 3 ust. 2 Rozporządzenia granice obszaru analizowanego wyznacza się na kopii mapy, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p., w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy, nie mniejszej jednak niż 50 metrów. Organ odwoławczy odniósł się do kwestii kontynuacji funkcji, którą powinna wykazać analiza urbanistyczna. Wskazał także na kwestię wskaźników, o których stanowi § 5 i § 6 Rozporządzenia. Kolegium wywiodło, że działki znajdujące się w obszarze analizowanym, niezależnie od tego czy są dostępne z tej samej drogi publicznej, uznawane są przy analizie za działki sąsiednie. Obowiązkowi badania podlegają wszystkie budynki znajdujące się w obszarze analizowanym. Tylko w taki sposób możliwe jest zweryfikowanie, czy nowa zabudowa nie naruszy ładu przestrzennego. Ustalenie rodzaju i gabarytów istniejącej zabudowy w całym obszarze niezbędne jest również dla prawidłowego określenia wskaźników nowej zabudowy, pozwala na określenie średnich wielkości w obszarze badanym. Organ ten skonstatował, że wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy musi być poprzedzone wnikliwą, pełną i wyczerpującą analizą funkcji oraz cech zabudowy, której wyniki znajdują odzwierciedlenie w samej analizie i dokumentach stanowiących podstawę jej przygotowania. Takie opracowanie winno zawierać precyzyjne wskazanie numerów działek objętych analizą, oznaczenie niezbędnych parametrów nieruchomości znajdujących się na tych działkach, aby możliwe było wyprowadzenie wniosku co do planowanych funkcji zabudowy, jak też cech zabudowy i zagospodarowania terenu, a w konsekwencji ocena takiego dowodu zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak i postępowaniu sądowoadministracyjnym.