Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 12 października 2021 r., sygn. II SAB/Ol 126/21

Odrzucenie skargi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 12 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. S. na bezczynność Dyrektora Zakładu Karnego w sprawie rozpoznania wniosku o zgłoszenie gotowości do pracy postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

Pismem z 14 września 2021 r. Z.S. (dalej jako: skarżący) wniósł do tut. Sądu skargę na bezczynność Dyrektora Zakładu Karnego (dalej jako: Dyrektor ZK) w sprawie rozpoznania jego wniosku o zgłoszenie gotowości do pracy. Skarżący podniósł, że do dnia złożenia skargi nie otrzymał odpowiedzi na swoje pismo z 2 kwietnia 2021 r. skierowane do Dyrektora ZK w sprawie zgłoszenia gotowości do pracy.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor ZK wniósł o jej odrzucenie lub ewentualnie o jej oddalenie. Podał, że skarżący odbywał karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w okresach od 30 marca do 30 kwietnia 2021 r. oraz od 1 do 10 czerwca 2021 r. W okresie odbywania kary pozbawienia wolności skarżący podlega między innymi przepisom ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. z 2021 r., poz. 53 ze zm., dalej jako: k.k.w.), przepisom wykonawczym do k.k.w., a także przepisom wydawanych przez organy Służby Więziennej, w tym dyrektorów poszczególnych zakładów karnych. Wskazano, że stosownie do art. 6 § 2 k.k.w. skazany może składać wnioski, skargi i prośby do organów wykonujących orzeczenie. Zgodnie zaś z art. 102 pkt 10 k.k.w. skazany ma prawo do składania wniosków, skarg i próśb organowi właściwemu do ich rozpatrzenia oraz przedstawienia ich, w nieobecności innych osób, administracji zakładu karnego, kierownikom jednostek organizacyjnych Służby Więziennej, sędziemu penitencjarnemu, prokuratorowi i Rzecznikowi Praw Obywatelskich. Szczegółowe kwestie dotyczące rozpatrywania skarg skazanych reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 13 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobów załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r., poz. 647, dalej jako: rozporządzenie z 2003 r.). W art. 2 k.k.w. określono organy postępowania wykonawczego, lecz sądy administracyjne nie zostały wskazane jako organy tego postępowania. Ponadto prośby, skargi i wnioski skarżącego są rozpatrywane w oparciu o wyżej wskazane przepisy, a nie przepisy administracyjne. W związku z tym skarżący w sposób bezpodstawny wskazuje, że składa ją na podstawie prawa administracyjnego, gdyż wobec skarżącego nie toczyło się postępowanie administracyjne w oparciu o przepisy prawa administracyjnego. Podano, że tryb zaskarżania decyzji wydawanych w ramach odbywanej kary pozbawienia wolności reguluje art. 7 k.k.w. Skazany może zaskarżyć do sądu decyzję dyrektora zakładu karnego z powodu jej niezgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, a skargi rozpoznaje sąd właściwy zgodnie z art. 3 k.k.w., czyli sąd penitencjarny. Zatem w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające odrzucenie skargi, gdyż sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. W przypadku nieuwzględnienia wniosku o odrzucenie skargi, w ocenie Dyrektora ZK, zachodzą przesłanki uzasadniające oddalenie skargi. Dyrektor ZK nie prowadził bowiem przewlekle postępowania wobec skarżącego i nie pozostawał w bezczynności. Podano, że skarżący nie złożył wniosku z 2 kwietnia 2021 r. w sprawie zgłoszenia gotowości do pracy, a złożył w tym zakresie pismo z 31 marca 2021 r. Zgłoszenie skarżącego zostało przekazane - zgodnie z właściwością - do działu zatrudnienia i skarżący nie składał skarg w wyżej wskazanym trybie w zakresie braku odpowiedzi na jego wniosek. Ponadto skarżący nie składał ponaglenia w kwestii udzielenia mu odpowiedzi na jego pismo, co jest wymagane zgodnie z art. 53 § 2b Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.