Wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 października 2021 r., sygn. II SA/Ke 737/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek, Sędzia WSA Agnieszka Banach, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 27 października 2021 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (zwane dalej SKO), po rozpatrzeniu odwołania J. Ż. od decyzji z dnia [...] nr [...] wydanej z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy [...], którą odmówiono J. Ż. przyznania prawa do świadczenia w formie:

1. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wnioskowanego na ojca S. Ż.,

2. składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wnioskowanej na ojca S. Ż.,

3. składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, wnioskowanej na ojca S. Ż.,

na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 127 § 2 kpa uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i w to miejsce orzekło o odmowie przyznania J. Ż. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia łub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym ojcem - S. Ż..

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia SKO wyjaśniło, że w dniu 2 listopada 2020 r. J. Ż. wystąpił do organu pierwszej instancji z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad ojcem S. Ż., który pozostaje w związku małżeńskim. Do wniosku zostało dołączone orzeczenie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 20 listopada 2017 r., którym S. Ż. został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane na stałe, zaś z jego treści wynika, że niepełnosprawność istnieje od 22 czerwca 2012r. J. Ż. oświadczył, że od dnia 2 listopada 2020 r. zaprzestał prowadzenia gospodarstwa rolnego. Organ pierwszej instancji powołując się na przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych odmówił J. Ż. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na niespełnienie przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 poz. 111), zwanej dalej "u.ś.r.". Samorządowe Kolegium Odwoławcze powołało się w tym zakresie na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. o sygn. akt K 38/13, a także na ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych, z którego wynika, że nie jest dopuszczalne oparcie decyzji odmawiającej przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego i rozstrzygnięcia sądu w takiej sprawie na tej części przepisu art. 17 ust. 1b u.ś.r., która została uznana za niezgodną z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Zatem nie ma znaczenia wiek, w którym powstała niepełnosprawność, istotne zaś jest, że występuje ona w stopniu znacznym. Ponieważ S. Ż. jest osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, nie ulega wątpliwości, że została spełniona pierwsza z wymienionych wyżej przesłanek dotyczących sytuacji osoby wymagającej opieki. Samo spełnienie powyższego warunku nie jest jednak wystarczające do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Badając spełnienie wymogów do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego należy mieć również na uwadze przepis art. 17 ust. 5 u.ś.r., który określa negatywne przesłanki jego przyznania. Przepis ten zawiera zamknięty i rozłączny katalog okoliczności, których zaistnienie bezwzględnie wyłącza prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.