Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 października 2021 r., sygn. I SA/Gl 510/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Sędziowie WSA Krzysztof Kandut, Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant specjalista Marta Lewicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2021 r. sprawy ze skargi D. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2011 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 14.402 (czternaście tysięcy czterysta dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Znak: [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 a oraz art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. 2018. 800 ze zm.) oraz innych przepisów powołanych w uzasadnieniu prawnym, po rozpatrzeniu odwołania pana D.L. (dalej strona lub podatnik) od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K. (dalej organ podatkowy lub organ kontroli) z dnia [...] r. znak: [...], [...] określającej kwotę różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowiącą nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za poszczególne miesiące 2011 r. - Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej Dyrektor lub organ odwoławczy) uchylił decyzję organu podatkowego w części dotyczącej określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za sierpień 2011 r. w wysokości [...] zł i w tym zakresie określił tę nadwyżkę za ten miesiąc w wysokości [...] zł, a w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego.

Uzasadniając rozstrzygnięcie Dyrektor wskazał, że podatnik, w okresie objętym decyzją podatkową prowadził działalność gospodarczą w ramach restauracji sieci A. Za poszczególne okresy rozliczeniowe w 2011 r. złożył deklaracje podatkowe VAT-7, a następnie ich korektę rozliczając w nich sprzedaż (wewnątrz punktów sprzedaży, w systemie "drive in", "walk through" oraz "food court") według stawek podatku w wysokości 5%, wskazując, że sprzedaż produktów spożywczych z oferty A traktował dla potrzeb podatku VAT jako dostawcę towarów, zaś sprzedaż artykułów kawiarnianych przy stolikach kawiarnianych traktowana była przez podatnika jako świadczenie usług. Organ kontroli uznał, że posiłki sprzedawane przez stronę w ramach placówki gastronomicznej są przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji i co do zasady są opodatkowane 8% stawką podatku VAT na podstawie obowiązujących w 2011 r. przepisów. Tym samym za prawidłowe uznał deklaracje pierwotne, a jako wadliwe ich korekty. W konsekwencji decyzją z dnia [...] r. dokonał rozliczenia przedmiotowego podatku. W wyniku rozpatrzenia odwołania od tej decyzji Dyrektor, decyzją z dnia [...]r. uchylił decyzję organu podatkowego i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia podnosząc m.in., że w aktach brak jest ustaleń (dowodów) odnoszących się do rzeczywistego stanu faktycznego występującego u podatnika. Od decyzji tej podatnik wniósł skargę do WSA w Gliwicach, który prawomocnym wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2017 r. sygn. akt III SA/Gl 643/17 oddalił skargę stwierdzając jednocześnie, że stanowisko Dyrektora co do klasyfikacji czynności dokonywanych przez stronę było błędne. W tym zakresie Sąd podzielił stanowisko strony, iż przed zakwalifikowaniem czynności zgodnie z PKWiU organ winien był ustalić czy opodatkowana czynność stanowi dostawę czy też usługę, a rozstrzygnięcie tej kwestii powinno odbywać się w oparciu o przepisy ustawy VAT, a nie klasyfikację statystyczną.