Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 września 2021 r., sygn. II SA/Gl 799/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Żurawik, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Edyta Kędzierska (spr.), Protokolant specjalista Ewa Bojarska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2021 r. sprawy ze skargi I.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranego zasiłku stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta K. odmówił umorzenia nienależnie pobranego przez skarżącą świadczenia w kwocie 458 zł. W uzasadnieniu organ wskazał, że na mocy decyzji z dnia 25.09.2018 r. zostały stwierdzone nienależnie pobrane świadczenia w formie zasiłku stałego. Strona wniosła o umorzenie reszty nienależnie pobranego świadczenia (zasiłku stałego) z uwagi na trudną sytuację życiową i zdrowotną. Organ I instancji ustalił, że strona prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Podstawowym źródłem jej dochodu jest zasiłek stały w wysokości 645 zł oraz zasiłek okresowy w kwocie 28 zł. Dochód miesięczny strony nie przekracza kryterium ustawowego wynoszącego dla osoby samotnie gospodarującej 701 zł. Podejmując decyzję organ I instancji powołał się na oświadczenie strony wyrażające zgodę na spłatę zadłużenia w ratach po 50 zł miesięcznie i dokonywanie potrąceń z zasiłku stałego zgodnie z ustalonym harmonogramem w okresie od stycznia 2020 r. do grudnia 2021 r. Ponadto organ I instancji ustalił, że strona legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, które wydano do 31 maja 2021 r. Zgodnie z treścią tego orzeczenia strona może podjąć pracę w warunkach pracy chronionej, jednakże pozostawała i pozostaje w tym zakresie bierna. W ocenie organu I instancji strona nie wykorzystuje w pełni swoich uprawnień, zasobów i możliwości. Mieszka razem z synem, który jest właścicielem mieszkania i jest jest osobą zobowiązaną alimentacyjnie w stosunku do matki, która znajduje się w niedostatku. Strona nie chce jednak wystąpić z pozwem przeciwko synowi i jednocześnie nie informuje, że otrzymuje od niego jakąkolwiek pomoc materialną. W ocenie organu I instancji analiza budżetu domowego strony wykazała, że przy różnych formach pomocy finansowej i rzeczowej (zasiłek stały, okresowy, skierowanie do dziennego domu pomocy społecznej, skierowanie do programu pomocy żywnościowej z Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym (FEAD) oraz skierowanie do sklepu socjalnego z tanią żywnością, strona jest w stanie spłacać w ratach nienależnie pobrane świadczenie i jej przypadku nie można zaliczyć zgodnie z art. 104 ustawy o pomocy społecznej, do przypadku szczególnie uzasadnionego. Z uwagi na powyższe organ I instancji uznał, że strona ma możliwość spłaty w dalszym ciągu w ratach po 50 zł nienależnie pobranych świadczeń.