Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 lipca 2021 r., sygn. I SA/Po 280/21

Podatkowe postępowanie; Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka (spr.) Sędzia WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 lipca 2021 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia części zaległości w podatku od nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] r. nr [...], nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącego kwotę 500,- zł (pięćset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Wójt Gminy G. decyzją z [...] lipca 2020 r., nr [...] [...]:

a) umorzył P. K. S. (dalej zwanemu również skarżącym) część II raty zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za 2020 r. w kwocie [...]zł wraz z odsetkami od umorzonej kwoty;

b) odmówił skarżącemu umorzenia zaległości podatkowych dotyczących I raty 2020 r. w kwocie [...]zł oraz części II raty zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za 2020 r. w kwocie [...]zł;

c) odmówił umorzenia III raty w kwocie [...]oraz IV raty w kwocie [...]zł.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Wójt wyjaśnił, że skarżący zwrócił się do niego o udzielenie pomocy de minimis polegającej na umorzeniu I, II, III, IV raty podatku od nieruchomości za 2020 r. Wniosek uzasadniono ograniczeniem przychodów z działalności gastronomicznej. Wskazano na przymusowe zamknięcie lokalu gastronomicznego z powodu pandemii. Skarżący wyjaśnił, że przez cały okres ponosił stałe koszty utrzymania lokalu gastronomicznego, co doprowadziło do utraty płynności finansowej. Organ pierwszej instancji na podstawie ewidencji podatkowej ustalił, że na nieruchomości skarżącego prowadzona jest jeszcze działalność z zakresu usług motoryzacyjnych, w tym myjnia samochodowa. Ustalono, że w marcu i kwietniu 2020 r. działalność gospodarcza skarżącego była prowadzona w ograniczonym stopniu. Lokal gastronomiczny oferował dania do spożycia na wynos. Stwierdzono jednak, że na całkowitą wysokość poniesionych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej wpływ miały nie tylko koszty stałe ale także zakup towarów handlowych, zakup artykułów remontowych, zakup towarów przemysłowych, amortyzacja środka trwałego, zakup klimatyzatora i jego montaż, wykonanie nasadzeń drzew co spowodowało stratę w działalności gospodarczej. Zauważono również, że skarżący oraz jego małżonka otrzymali wsparcie finansowe z Polskiego Funduszu Rozwoju.