Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 19 stycznia 2021 r., sygn. II SA/Sz 457/20

Broń i materiały wybuchowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi M. K. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty za przechowywanie broni oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z [...] kwietnia 2020 r. M. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na czynność Komendanta Policji z [...] marca 2019 r., znak: [...], wzywającą do uiszczenia opłaty w kwocie [...]zł za przechowywanie broni w depozycie.

Powyższej czynności zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

- art. 7 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji poprzez uznanie, że kolekcjonerska broń myśliwska pozbawiona cech użytkowych jest bronią palną, wymagającą przekazania do przechowania (depozyt policyjny),

- art. 23 ust. 3 pkt 3 i ust. 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji, poprzez uznanie, że jako spadkobierca zobowiązana jest do ponoszenia opłaty za depozyt w sytuacji, gdy zabrana została broń o charakterze pamiątkowym, bezużyteczna do celów do których była przeznaczona, z uwagi na pozbawienie broni cech użytkowych,

- art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, a konkretnie art. 64 ust. 1 i 2 ustawy z uwzględnieniem okoliczności w art. 56 ust. 1 pkt 1-4 tej ustawy, poprzez niezastosowanie tego przepisu i nie zwolnienie z opłaty za przechowanie broni, umorzenie jej w całości a konkretnie do prawa umorzenia należności w całości,

a także przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. poprzez naruszenie przez organ administracyjny zasad praworządności i pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa, pominięcia słusznego interesu obywatela, nierozpatrzenia w całości oraz w sposób wyczerpujący materiału dowodowego, a także braku przekonującego uzasadnienia rozstrzygnięcia, co skutkowało między innymi nieprawidłowym ustaleniem stanu faktycznego sprawy, w tym wzięcia pod uwagę braku przepisów wykonawczych umożliwiających zwrot broni zabranej do depozytu po śmierci jego właściciela.