Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 stycznia 2021 r., sygn. I SA/Po 215/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 12 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi J.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2019 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Wójt Gminy L. decyzją z [...] września 2019 r., nr [...] ustalił J. B. (dalej: "skarżący") wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2019 r. na kwotę [...] zł od nieruchomości położonych w miejscowości L. na działce nr [...]. Wójt za podstawę opodatkowania zamieszkałych budynków mieszkalnych przyjął powierzchnię [...] m2, zaś za podstawę opodatkowania gruntów przynależnych do zamieszkanych budynków i lokali mieszkalnych oraz terenów rekreacyjno- wypoczynkowych przyjęto powierzchnię [...] m2. Uzasadniając decyzję Wójt wyjaśnił, że pismem z [...] kwietnia 2019 r. wezwał skarżącego do złożenia informacji w sprawie podatku na 2019 r. Skarżący złożył informację w której wykazał powierzchnię budynków mieszkalnych niezamieszkałych o wielkości [...] m2 oraz powierzchnię gruntów przynależnych do zamieszkałych budynków i lokali mieszkalnych w wielkości [...] m2. W toku postępowania podatkowego pełnomocnik skarżącego złożył do sprawy fragment opinii geodezyjnej sporządzonej przez biegłą sądową G. Ś. oraz szkic graniczny dotyczący rozgraniczenia działek. Jednocześnie wniósł o powołanie komisji celem stwierdzenia czy nieruchomości oznaczone nr [...], [...], [...] znajdują się w posiadaniu samoistnym innego podmiotu niż skarżący oraz jego pełnomocnik. W odpowiedzi Wójt poinformował, że nie jest uprawniony do ustalania posiadaczy samoistnych nieruchomości wskazanych przez skarżącego. W toku postępowania podatkowego zwrócił się do Starostwa Powiatowego w Z. o zajęcie stanowiska w przedmiocie zatwierdzenia decyzji administracyjnych klauzulą zgodną z § 43 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38 poz. 454 - dalej: "rozporządzenie MRRiB"). Starostwo wyjaśniło, że przepis § 43 ust. 1 dotyczy procesu zakładania ewidencji gruntów i budynków, a nie jej modernizacji, która została uregulowana art. 24a ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2005 r., nr 240 poz. 2027 ze zm. - dalej: "p.g.k."). W trybie tego przepisu, w brzmieniu ówcześnie obowiązującym modernizacja nie kończyła się decyzją administracyjną. Ponadto § 56 ust. 1 powołanego wcześniej rozporządzenia traktował wówczas o tym, że "przy wykonywaniu modernizacji ewidencji gruntów i budynków przepisy rozdziału 2, z wyłączeniem 34, 40, 41, 42 i 43 stosuje się odpowiednio.". Zaznaczył również, że w aktach sprawy znajduje się wydruk z księgi wieczystej obrazujący stan na 05 września 2019 r. potwierdzający, że powierzchnia opodatkowanego gruntu wynosi [...] ha. Wobec tego Wójt na potrzeby obliczania wysokości zobowiązania podatkowego przyjął powierzchnię budynku mieszkalnego zadeklarowaną przez skarżącego natomiast powierzchnię gruntu przyjęto w wielkości wynikającej z rejestru gruntów. Końcowo zaznaczył, że skarżący od kilku lat corocznie kwestionuje wydawane względem niego decyzje w przedmiocie podatku od nieruchomości uznając za nierzetelne zapisy ewidencji gruntów i budynków .