Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 stycznia 2021 r., sygn. II SA/Gl 1116/20
Ewidencja ludności
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan,, Sędzia WSA Renata Siudyka, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia danych z ewidencji PESEL oddala skargę.
Uzasadnienie
W dniu 27 lutego 2020 r. M. S. (dalej: "skarżący") złożył wniosek do Urzędu Miejskiego w J. o udostępnienie z rejestru PESEL danych spadkobierców po zmarłej L. W. (dłużnik). Powołując się na przepisy dotyczące dziedziczenia ustawowego wyjaśnił, że posiada interes prawny w uzyskaniu danych dzieci dłużnika (posiada informację, że dłużnik pozostawił dzieci), bowiem dane te (w szczególności dane dotyczące numeru aktu urodzenia dzieci dłużnika oraz urzędu stanu cywilnego, który go sporządził) są niezbędne celem przeprowadzenia postępowania o stwierdzenie nabycia spadku. Odpis aktu stanu cywilnego stanowi jedyny urzędowy dowód w postaci dokumentu o określonej ustawą treści, iż pomiędzy spadkodawcą a spadkobiercą istnieje węzeł pokrewieństwa, a zatem, że wystąpiła okoliczność faktyczna, z którą prawo materialne łączy ten skutek, iż istnieje podstawa prawna do przejścia odpowiedzialności za długi na spadkobierców dłużnika. Do wniosku dołączono również kserokopię postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Ł. w Ł. z [...] r., sygn. akt [...], z której wynika, że postępowanie egzekucyjne z wniosku skarżącego przeciwko dłużnikowi zostało zawieszone z uwagi na zgon.
Prezydent Miasta J. decyzją z dnia [...] r., nr [...], odmówił skarżącemu udostępnienia wnioskowanych danych.
Od powyższej decyzji odwołanie wniósł pełnomocnik skarżącego. Zarzucił rozstrzygnięciu rażące naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 46 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności polegającą na przyjęciu, iż skarżący nie wykazał interesu prawnego w wydaniu mu odpisu skróconego aktu urodzenia zstępnego dłużnika. Zdaniem skarżącego, wykazanie interesu prawnego, zgodnie z orzecznictwem, ma polegać na wskazaniu okoliczności, które w świetle przepisów prawa materialnego ten interes kreują. Sprowadza się to do wykazania związku pomiędzy obowiązującą normą prawa materialnego a sytuacją prawną konkretnego podmiotu polegającą na tym, że akt stosowanej normy może wpłynąć na sytuację prawną tego podmiotu w zakresie jego pozycji materialnoprawnej. Powołał się na regulację art. 1025 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm., w skrócie: "K.c."), zgodnie z którą ma uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nabycia spadku oraz przedstawił ustawowy tryb dziedziczenia spadku. Zaznaczył jednocześnie, że wniosek o stwierdzenie nabycia spadku bez wskazania potencjalnych danych spadkobierców ustawowych będzie obarczony brakami formalnymi, uniemożliwiającymi wszczęcie postępowania spadkowego. Dodatkowo podkreślił, że żaden przepis prawa nie obliguje wnioskodawcy do składania niekompletnego wniosku o stwierdzenie nabycia spadku, oraz że wnioskodawca musi we wniosku wskazać uczestników postępowania i spadkobierców, poprzez przedłożenie aktu zgonu spadkodawcy i aktu urodzenia spadkobiercy, a także wykazać istnienie węzła pokrewieństwa, z którym art. 931 § 1 K.c. łączy dziedziczenie ustawowe, czyli następstwo prawne. Wierzyciel w terminie 6 miesięcy od daty zawieszenia egzekucji musi podjąć czynności do dalszego prowadzenia postępowania pod rygorem umorzenia postępowania z urzędu (art. 824 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego - t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1460 z późn. zm., w skrócie: "K.p.c."). Tym samym w świetle obowiązujących przepisów musi zainicjować postępowanie spadkowe i przekazać o nim informację organowi egzekucyjnemu, w przeciwnym razie w przypadku umorzenia postępowania z urzędu w wyniku bezczynności komornika, zostanie obciążony opłatą przez komornika (art. 29 ust. 1 o kosztach komorniczych). Przywołał również orzecznictwo sądów administracyjnych w zakresie wykładni pojęcia interesu prawnego, tj. wyrok WSA w Gdańsku z 19 grudnia 2019 r. sygn. akt III SA/Gd 483/19; wyrok WSA we Wrocławiu z 8 listopada 2017 r. sygn. akt II SA/Wr 331/17; wyrok WSA W Opolu z 28 stycznia 2020 r. sygn. akt II SA/Op 432/19 (dostępne w internetowej bazie orzeczeń NSA, dalej: "CBOS").