Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 grudnia 2020 r., sygn. II SA/Gd 345/20

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Jolanta Górska sędzia WSA Diana Trzcińska po rozpoznaniu w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi J. B. i Z. B. na uchwałę Rady Miasta z dnia 22 czerwca 2005 r., Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

J. B. i Z. B. wnieśli skargę na uchwałę nr XXXII/754/05 Rady Miasta z dnia 22 czerwca 2005r. w sprawie uchwalenia miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie § 5 ust. 1 pkt 4 lit b) ppkt xiii) tego aktu.

W skardze zarzucili naruszenie przepisów prawa materialnego:

art. 15 ust 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art 7 pkt 4 w zw. z art 19 ust. 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami w zw. z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r., poprzez nieuzasadnione i dowolne objęcie ochroną konserwatorską w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego budynku położonego w G. przy ul. K.,

art. 64 ust 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. w zw. z art. 140 kodeksu cywilnego, poprzez nieuprawnione ograniczenie prawa własności skarżących wskutek przekroczenia granic władztwa planistycznego gminy.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że pismem z 3 lutego 2020 r. skarżący zwrócili się do Rady Miasta z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa polegającego na nieuzasadnionym zakwalifikowaniu budynku położonego w G. przy ul. K., którego są właścicielami, do tzw. grupy B - obiektów o walorach kulturowych, w miejskim planie zagospodarowania przestrzennego K., zatwierdzonym uchwałą nr XXXII/754/05 Rady Miasta z dnia 22 czerwca 2005 (§ 5 ust. 1 pkt. 4 lit b) ppkt xiii)). Skarżący wskazali, iż uchwała podjęta została bez uzasadnienia, jakie cechy budynku sprawiły, iż został zakwalifikowany jako budynek historyczny o charakterystycznej i tradycyjnej formie. Ponadto podniesiono, że w dacie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego K. nie zweryfikowano istnienia rzekomych walorów kulturowych budynku z jego rzeczywistym wyglądem i stanem technicznym.