Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 3 grudnia 2020 r., sygn. III SA/Gd 1106/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Sudoł, Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak (spr.), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 maja 2020 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia 17 marca 2020 r., nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 17 marca 2020 r. (nr [...]) Wójt Gminy C. - po rozpoznaniu wniosku M. K. (dalej zwanej również "wnioskodawczynią", "stroną", "skarżącą") - odmówił przyznania wnioskodawczyni prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym matką - I. F. (ur [...] 1948 r.).

W uzasadnieniu wskazano, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym przeprowadzonego wywiadu środowiskowego wynika, iż stan zdrowia I. F. w ciągu ostatnich kilku miesięcy uległ znacznemu pogorszeniu, w efekcie czego nie jest ona już w stanie samodzielnie się poruszać oraz wykonywać podstawowych czynności. I. F. cierpi na wiele chorób przewlekłych, w tym zaćmę, nadciśnienie, niedoczynność tarczycy, choroby układu oddechowego i krążenia, choroby neurologiczne, cukrzycę i chorobę wieńcową. Niepełnosprawność i wskazane schorzenia uzasadniają zatem w ocenie organu konieczność stałej, codziennej opieki ze strony córki. M. K. z powodu opieki sprawowanej nad matką od 2015 r. pozostaje jednocześnie bierna zawodowo i jest uprawniona do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Mając na uwadze tak przestawione ustalenia stanu faktycznego sprawy, organ stwierdził, że czynności opiekuńcze oraz zakres sprawowanej opieki rzeczywiście uniemożliwiają wnioskodawczyni podjęcie pracy, a pozostawienie I. F. bez opieki w tak trudnej sytuacji życiowej skazywałoby ją na życie w niedostatku oraz pozbawiałoby możliwości normalnego funkcjonowania. W ocenie organu wnioskodawczyni spełniła zatem niezbędną przesłankę przyznania świadczenia pielęgnacyjnego określoną w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 111 ze zm. - powoływanej dalej w skrócie jako "u.ś.r."), a dotyczącą związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia lub niepodejmowaniem zatrudnienia a stałą opieką sprawowaną nad osobą niepełnosprawną, legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.