Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 11 grudnia 2020 r., sygn. I SA/Bk 652/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, asesor sądowy WSA Marcin Kojło, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r. oraz wysokości odsetek za zwłokę od nieuregulowanych zaliczek na podatek dochodowy za miesiące od lutego do listopada 2017 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. (dalej jako "DIAS" lub "organ") z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] marca 2020 r. nr [...], w której określono A. S. (dalej powoływana jako "skarżąca") zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r. w wysokości 8.736,00 zł w miejsce wykazanego w zeznaniu podatkowym zobowiązania w kwocie 940.00 zł oraz wysokość odsetek za zwłokę od nieuregulowanych zaliczek na podatek dochodowy za luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad 2017 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że na podstawie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego ustalono, że pomimo braku wpisu do CEiDG w 2017 r. skarżąca prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na handlu artykułami przemysłowymi. Jak wskazał organ, ustaleń tych dokonano na podstawie informacji pozyskanych od firm kurierskich i pośredniczących w dostarczeniu przesyłek, które pozwoliły na zidentyfikowanie podmiotów od których skarżąca dokonywała zakupu towarów. Skarżąca dokonywała transakcji z podmiotami związanymi z Centrum Handlowym w W. Nie prowadziła w 2017 r. żadnej ewidencji rejestrującej zarówno uzyskiwane przychody ze sprzedaży towarów handlowych jak i wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów. Na wezwanie organu pierwszej instancji nie przedłożyła również dowodów zakupu towarów handlowych. Zdaniem DIAS wystąpiła konieczność oszacowania podstawy opodatkowania, również ze względu na brak odpowiedzi na wielokrotne wezwania do podmiotów, od których skarżąca dokonywała nabycia towarów handlowych. DIAS opisał przyjętą przez organ I instancji metodę oszacowania wskazując, że oszacowanie podstawy opodatkowania w niniejszej sprawie powinno prowadzić do ustalenia wartości niezaewidencjonowanej sprzedaży, do wyliczenia której należy zastosować wartość marży. Do wyliczenia średniej marży stosowanej przez skarżącą, organ pierwszej instancji zastosował marżę zrealizowaną przez męża w wysokości 60,59%. Przeprowadzając czynności sprawdzające organ pierwszej instancji dokonał weryfikacji przychodów wykazanych przez męża skarżącej w ewidencji przychodów za 2017 r., spisów z natury na początek i koniec roku 2017 oraz faktur dokumentujących zakupu towarów handlowych. Wskazał, iż działalność męża prowadzona była w podobnych warunkach i podobnymi towarami, co dało podstawę do przyjęcia, iż skarżąca mogła stosować marże w podobnej wysokości. Odnośnie natomiast ustalonych kosztów uzyskania przychodów, organ wskazał, iż przeprowadzona analiza wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów oparta została na treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm. - dalej jako "u.p.d.o.f."). Dowody na ich poniesienie w postaci informacji przekazanych przez firmy kurierskie i kopii listów przewozowych do doręczonych przesyłek zawierających kwoty pobranej od skarżącej gotówki, pozwoliły organowi na wyliczenie ich wysokości.