Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 listopada 2020 r., sygn. II SA/Wr 902/18

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek Sędziowie: Sędzia WSA Władysław Kulon (spr.) Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 listopada 2020 r. sprawy ze skargi D. B., J. B., R. B., M. B., L. F., T. F., B. K., W. K., D. K., W. K., G. K., M. M., B. M., I. P.-P. na uchwałę Rady Miejskiej [...] z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru w rejonie ulic: [...],[...],[...] we [...]. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Rada Miejska [...] na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 z późn. zm.) i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80 poz. 717 z późn. zm.) w związku z uchwałą nr [...] Rady Miejskiej [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulic: [...], [...] i [...] we [...] w dniu [...] listopada 2017 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie ulic: [...], [...] i [...] we [...].

D. i J. B., G. K., D. i W. K., M. i B. M., I. P.-P., B. i W. K., L. i T. F. oraz M. i R. B. wywiedli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na wskazaną wyżej uchwałę w części opisanej jako 20MN i 21MN żądając stwierdzenia jej nieważności w zaskarżonej części i zasądzenia kosztów postępowania.

Uzasadniając żądania skargi wskazali, że wprowadzając zapis dotyczący terenu 20MN pozbawiono skarżących swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej, uniemożliwiając swobodny dostęp do nieruchomości, obiektów usługowo-garażowych, w których prowadzona jest działalność gospodarcza. W treści skargi powołano się na załączone do skargi wydruki z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej oraz decyzje o pozwoleniu na budowę. Według autorów skargi zapisy uchwały dotyczące terenu 20MN uniemożliwiają swobodny dostęp do nieruchomości pozostałym właścicielom i użytkownikom wieczystym, którzy posiadają większą ilość pojazdów i parkują je od tyłu w garażach i na miejscach parkingowych w granicach swoich nieruchomości. Istniejąca droga dojazdowa stanowi warunek konieczny do normalnego i niezmiennego funkcjonowania skarżących w sferze zawodowej i prywatnej. Aktualny podział geodezyjny i zapis w księdze wieczystej wskazuje działkę nr [...], obręb [...] [...] jako drogę.