Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 listopada 2020 r., sygn. II SA/Po 1142/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Dnia 19 listopada 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Asesor WSA Jan Szuma po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 listopada 2020 r. sprawy ze skargi J. G. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] września 2019 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] września 2019 r. Rada Gminy działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.; dalej: "u.s.g.") oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945 ze zm.; dalej: "u.p.z.p."), podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie [...] w miejscowości [...] - etap B ([...]. z dnia [...] października 2019 r., poz. [...]).

W skardze z dnia [...] października 2019 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu J. G. wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia swoich praw. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie art. 28 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 u.p.z.p. poprzez uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pomimo istotnego naruszenia zasad sporządzania planu miejscowego (powodujących nieważność uchwały rady gmin) w postaci: naruszenia przez plan ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, a także niezgodności projektu planu zagospodarowania przestrzennego z uchwalonym planem zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że ustawowy warunek zachowania zgodności ustaleń planu miejscowego z kierunkami zagospodarowania przestrzennego określonymi w studium stanowi ustawową zasadę sporządzania planu miejscowego, a jej naruszenie wywołuje określony w art. 28 ust. 1 u.p.z.p. skutek nieważności planu miejscowego. Analizując zarówno miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak i ustalenia studium należy natomiast stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego narusza ustalenia studium. W uchwale zdecydowano bowiem, że zdecydowana część obszaru objętego planem przeznaczona będzie na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny rolnicze oraz tereny zieleni urządzonej. Natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego ten sam teren przeznaczono wyłącznie na teren rolniczy lub teren zabudowy mieszkalno-usługowej. W stadium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie ma informacji dotyczącej tego, aby określony obszar był w jakiejkolwiek części przeznaczony na tereny zieleni urządzonej. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który został uchwalony przez radę gminy, narusza zatem ustalenia studium.