Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. II SA/Łd 343/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Sieniuć Asesor WSA Anna Dębowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 listopada 2020 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę. dc

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania J.G., uchyliło decyzję Prezydenta Miasta Ł. z [...] r. znak: [...] w całości i w tym zakresie orzekło co do istoty sprawy: pkt 1 - odmówiło J. G. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad B. G. w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 30 czerwca 2019 r.; pkt 2 - umorzyło postępowanie w zakresie ustalenia J.G. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad B. G. w okresie od 1 lipca 2019 r. do 13 września 2019 r.

Powyższa decyzja została wydana w następujących okolicznościach:

Decyzją z [...] r. Prezydent Miasta Ł. odmówił J. G. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki nad B. G. w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 13 września 2019 r. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wyjaśnił, że ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego i jego wypłata następuje począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia. Z uwagi na fakt, że wnioskodawca złożył wniosek 9 grudnia 2019 r., świadczenie za okres od 1 stycznia 2019 r. do 13 września 2019 r., nie przysługuje.

W odwołaniu od decyzji J.G. wniósł o jej uchylenie w całości i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, podnosząc zarzuty naruszenia: art. 17 ust. 5 i art. 23 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz nie respektowanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt TK 38/13. Odwołujący podniósł, iż w omawianym okresie, pomimo powierzenia opieki MOPS od 10 stycznia 2019 r. do lutego 2019 r. - 2 godziny dziennie 8:00-10:00, i tak był zmuszony do opiekowania się mamą od godziny 10:00 przynajmniej do 21-22:00, zaś w pozostałych miesiącach od 10:00 do 14:00 i od 16:00 do 21-22:00 codziennie (30 dni miesiącu), a często też i od 16:00 do 8:00 rano następnego dnia. Zatem, nie mógł podjąć jakiejkolwiek pracy. Dodał także, że w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 13 września 2019 r. pozostawał bez żadnych środków utrzymania z uwagi na sprawowaną opiekę nad swoją matką.