Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 listopada 2020 r., sygn. II SA/Łd 500/20

Ochrona zwierząt

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Robert Adamczewski Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 listopada 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Łęczycy na uchwałę Rady Gminy Nowe Ostrowy z dnia 21 marca 2019 r. nr VI/38/19 w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Nowe Ostrowy stwierdza nieważność § 7 zaskarżonej uchwały. dc

Uzasadnienie

Rada Gminy Nowe Ostrowy podjęła w dniu 21 marca 2019r., na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2018r., poz. 994, 1000, 1349, 1432, 2500), zwanej u.s.g., oraz art. 11a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt (t.j.: Dz.U. z 2019r., poz. 122), zwanej u.o.z., uchwałę nr VI/38/19 w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy Nowe Ostrowy.

Skargę na tą uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy w Łęczycy, zarzucając jej naruszenie art. 11a ust. 2 pkt 2 u.o.z. poprzez niewypełnienie obowiązku wynikającego z upoważnienia ustawowego i jedynie ogólnikowe uregulowanie w § 7 uchwały kwestii dotyczącej opieki nad wolno żyjącymi kotami, w szczególności poprzez zaniechanie wskazania konkretnych działań związanych z opieką nad wolno żyjącymi kotami, w tym częstotliwości ich dokarmiana oraz ograniczenie działań wyłącznie do sytuacji uzasadnionych, w wyniku zgłoszeń mieszkańców.

Mając na uwadze ten zarzut Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności § 7 zaskarżonej uchwały.

W uzasadnieniu skargi Prokurator podniósł, że gmina - uchwalając corocznie do dnia 31 marca program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt - w jednym z jego punktów reguluje kwestię opieki nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie (art. 11a pkt 2 u.o.z.). Zdaniem Prokuratora, "(...) program - co wielokrotnie i zgodnie podkreśla się w orzecznictwie, mając na uwadze celowościową wykładnię art. 11 a u.o.z. - musi być dostosowany do warunków i okoliczności występujących oraz przewidywanych w danym roku i nie można mu nadawać charakteru ogólnych ram, które dopiero wymagałyby dalszej konkretyzacji. Stąd tak silnie akcentuje się, że wykonawczy charakter aktu nie zostanie zachowany, jeżeli pominie się w nim konkretne działania realizujące zadania w nim przewidziane. Niewystarczające jest zatem (...) niedookreślenie w żaden sposób formy/sposobu realizacji zadania". Przepis art. 11a ust. 2 pkt 2 u.o.z. nakłada na radę miejską - jak argumentował Prokurator - obowiązek podania konkretnego sposobu działania w zakresie ustalenia miejsc, w których przebywają koty wolno żyjące oraz określenia listy społecznych opiekunów (karmicieli) oraz miejsc i częstotliwości dokarmiania tych zwierząt. Prokurator wskazał też na konieczność łącznego odczytywania art. 11a i art. 11 u.o.z. i wykładnię celowościową tych przepisów prowadzącą do wniosku, że dla skutecznej realizacji zadań, przy uwzględnieniu krótkoterminowego charakteru tego aktu, zasadnym jest określenie w sposób konkretny sposobu realizacji tych zadań.