Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 listopada 2020 r., sygn. II SA/Kr 1045/20

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 listopada 2020 r. skargi Firma A na uchwałę nr Vl/111/19 Rady Miasta Krakowa z dnia 30 stycznia 2019 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Skotniki i Kostrze - Obszar Łąkowy" oddala skargę

Uzasadnienie

Firma A wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę nr VI/111/19 Rady Miasta Krakowa z dnia 30.01.2019 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Skotniki i Kostrze - Obszar Łąkowy" w zakresie § 17, § 20 oraz § 27 przedmiotowej uchwały.

Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie:

- art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Z 2018 r. poz. 1945 z poźn. zm.) w związku z § 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r., Nr 164, poz. 1587) poprzez brak ustaleń wszystkich parametrów i wskaźników dla terenów MN.1 - MN.18, MN/U.1, U.1 - U.3 oraz US. 1, co stanowi istotne naruszenie zasad sporządzania miejscowego planu;

- art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez sporządzenie planu miejscowego z naruszeniem ustaleń Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Krakowa.

Strona skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności § 17, § 20, § 27 uchwały oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu strona skarżąca wskazała, że w oparciu o § 17 uchwały, w pkt 1 wyznaczono tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczone symbolami MN.1 - MN.18 o podstawowym przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Z kolei z § 20 przywołanej uchwały, w pkt 1 wyznaczono Tereny sportu i rekreacji, oznaczone symbolem US.1, o podstawowym przeznaczeniu pod terenowe urządzenia sportowe. Natomiast na podstawie § 27 zaskarżonej uchwały, wyznaczono tereny rolnicze oznaczone symbolami R.1- R.11, o podstawowym przeznaczeniu pod łąki i pastwiska. W § 20 planu w zakresie zasad zagospodarowania tego terenu ustalono: minimalny wskaźnik terenu biologicznie czynnego, maksymalną wysokość zabudowy oraz dopuszczono lokalizację placów zabaw i ogródków jordanowskich. Jak wynika z przeznaczenia terenu oraz zasad zagospodarowania, na tym terenie możliwa jest lokalizacja zabudowy o maksymalnej wysokości 5 m. Ustalenia § 20 uchwały naruszają art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż brak jest wskaźnika maksymalnej i minimalnej intensywności zabudowy jako wskaźnika powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej. Równocześnie ustalenia § 20 uchwały są niezgodne z § 4 pkt 6 powołanego rozporządzenia, ponieważ przy takim przeznaczeniu terenu brak jest ustaleń co do parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, brak jest w szczególności linii zabudowy i wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki lub terenu. Ponadto, dla terenów oznaczonych symbolem MN.1 - MN.18, MN/U.1 oraz U. 1 - U.3 nie ustalono wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki lub terenu.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00