Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 listopada 2020 r., sygn. I SA/Gl 1098/20

Ubezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Pindel (spr.), Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Asesor WSA Monika Krywow, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 listopada 2020 r. sprawy ze skargi P. H. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...], nr [...] Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej ZUS lub organ) ‒ działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.; dalej: K.p.a.) w związku z art. 83 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 266 ze zm., dalej u.s.u.s.) ‒ utrzymał w mocy decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia [...] nr [...] o odmowie umorzenia należności P.H. (dalej wnioskodawca, strona, skarżący) z tytułu składek osoby ubezpieczonej będącej równocześnie płatnikiem tych składek na ubezpieczenia społeczne za okres od października 2016 r. do stycznia 2017 r. w łącznej kwocie 2.948,99 zł, w tym z tytułu składek - 2.889,99 zł, odsetek naliczonych na dzień 28 marca 2017 r. - 59 zł.

Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym.

We wniosku o umorzenie zaległości wobec ZUS, który wpłynął do organu 28 marca 2017 r. wnioskodawca wskazał na aktualną ciężką sytuacją finansową, która uniemożliwia uregulowanie należności. Podniósł, że powadzona działalność taksówkowa jest jego jedynym źródłem przychodu, umożliwiającym jakiekolwiek utrzymanie i zaspokojenie minimalnych potrzeb. Wskazał także, że organ rentowy dysponuje w jego sprawie szeregiem dokumentów świadczących o ciężkiej sytuacji finansowej nie pozwalającej na spłatę nawet części zadłużenia. Oświadczył również, że nie może się pogodzić z tym, że nie przychylono się do wcześniejszych próśb o umorzenie należności pomimo tego, że naprawdę nie ma się z czego utrzymać.