Wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 października 2020 r., sygn. I SA/Lu 41/20

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz NSA Danuta Małysz (sprawozdawca) Protokolant Starszy asystent sędziego Karolina Orłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2020 r. sprawy ze skargi B. W. i M. W. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r., po rozpatrzeniu odwołania B. W. i M. W., Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego utrzymał w mocy decyzję z [...] r. w sprawie podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r.

W uzasadnieniu tej decyzji organ podał, że wobec B. W. i M. W., określanych dalej w tej części uzasadnienia także jako "podatnicy", została przeprowadzona kontrola celno-skarbowa w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r., zakończona wynikiem kontroli z 22.02.2019 r. stwierdzającym nieprawidłowości w zakresie rozliczenia wymienionego podatku, a ponieważ podatnicy nie skorzystali z prawa do skorygowania deklaracji w zakresie objętym kontrolą, nastąpiło przekształcenie tej kontroli w postępowanie podatkowe stosownie do art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768 ze zm.).

W toku wskazanych czynności zostało ustalone, że za 2014 r. podatnicy złożyli wspólne zeznanie PIT-36, w którym nie wykazano żadnych przychodów podatniczki oraz ujawniono dochody uzyskiwane przez podatnika z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. Zdaniem organu dochody te zostały jednak zadeklarowane nieprawidłowo, bowiem - jak ustalono w toku postępowania kontrolnego wszczętego wobec podatnika w zakresie rzetelności deklarowanej podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. oraz podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2014 r. - w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz w zeznaniu podatkowym za 2014 r. podatnik ujął w kosztach uzyskania przychodów wydatki na podstawie 392 faktur VAT (wymienionych w decyzji organu I instancji), rzekomo wystawionych przez stacje paliw sieci [...] S.A., w łącznej kwocie [...]zł netto, które w rzeczywistości zostały podrobione przez A. W.. Wobec tego - w ocenie organu - wskazana kwota nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. zwanej dalej "u.p.d.o.f.".