Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 października 2020 r., sygn. II SA/Bd 482/20

Samorząd terytorialny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) asesor WSA Katarzyna Korycka Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Kloska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na uchwałę Rady Gminy Nowa Wieś Wielka z dnia 21 maja 2019 r. nr VII/65/19 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części tekstowej obejmującej § 3 pkt 1 lit. b, § 10 oraz załącznika do zaskarżonej uchwały w zakresie terenów oznaczonych symbolami 1U/P, 2 U/P oraz 3 U/P; 2. oddala skargę w pozostałej części.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 6 kwietnia 2020 r. Wojewoda Kujawsko-Pomorski zaskarżył uchwałę Rady Gminy Nowa Wieś Wielka z dnia 21 maja 2019 r., nr VII/65/19, w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości Brzoza - część ul. Bydgoskiej. Wojewoda zarzucił uchwale naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 293 - dalej "u.p.z.p.") w zw. z art. 29 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 470 - dalej "u.d.p.") oraz art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 u.p.z.p. Wniósł o stwierdzenie nieważności ww. uchwały w części, tj. jej § 3 pkt 1 lit. b, § 10, § 19 pkt 9 oraz załącznika nr 1 do zaskarżonej uchwały w zakresie terenów oznaczonych symbolami 1U/P, 2U/P i 3U/P. W uzasadnieniu skargi organ podniósł, że w § 19 pkt 9 uchwały wprowadzono, w ramach zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji, zakaz bezpośredniego powiązania drogi 1KDW z drogą KD-GP. Powołując wyrok o sygn. II SA/Bd 648/15 organ wskazał, że w jego ocenie uchwałodawca przekroczył władztwo planistyczne poprze wprowadzenie zakazu obsługi komunikacyjnej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.). Dalej podniósł, po przytoczeniu treści art. 15 ust. 1, art. 9 ust. 4 i art. 20 ust. 1 u.p.z.p., organ stwierdził, że w rozdziale 2.2.5. obowiązującego dla terenu objętego kwestionowanym m.p.z.p. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w zakresie wskaźników urbanistycznych ustalono m.in. wielkość powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki w zabudowie usługowej i produkcyjnej - nie więcej niż 50%, oraz wielkość powierzchni działki do zachowania w stanie biologicznie czynnym w zabudowie usługowej i przemysłowej - nie mniej niż 20%. Wskazał, że rada gminy w § 10 pkt 1 lit. e i g zaskarżonej uchwały dla terenów oznaczonych symbolami 1U/P, 2U/P i 3U/P ustaliła maksymalną powierzchnię zabudowy 75% powierzchni działki, minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej w powierzchni działki - 15%, w związku z czym ustalenia te są niezgodne ze studium, co doprowadziło do istotnego naruszenia zasad sporządzenia planu miejscowego, o których mowa w art. 28 ust. 1 u.p.z.p.