Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 września 2020 r., sygn. IV SA/Wa 872/20

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Rowiński, Sędziowie asesor WSA Agnieszka Wąsikowska,, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Protokolant st. ref. Agnieszka Jastrzębska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2020 r. sprawy ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej w [...] na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę

Uzasadnienie

Główny Inspektor Ochrony Środowiska decyzją z dnia [...] lutego 2020 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 i art. 151 § 2 k.p.a. w zw. z art. 146 § 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania Zakładu Gospodarki Komunalnej w [...], uchylił zaskarżoną decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] września 2014 r., nr [...], w sprawie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za odprowadzenie w roku 2010 oczyszczonych ścieków komunalnych z oczyszczalni do wód rzeki [...] z naruszeniem warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym udzielonym decyzją Starosty [...] z dnia [...] lipca 2017 r. oraz stwierdził, że decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2012 r., nr [...], została wydana z naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu podano, iż [...] Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska decyzją z dnia [...] września 2014 r. uchylił własną ostateczną decyzję z dnia [...] grudnia 2012 r., nr [...], i wymierzył Zakładowi Gospodarki Komunalnej w [...] karę pieniężną za odprowadzane w 2010 roku ścieków z oczyszczalni typu Bioblok WS-400 w [...] do wód rzeki [...] z naruszeniem warunków określonych ww. pozwoleniu wodnoprawnym. W odwołaniu Zakład Gospodarki Komunalnej w [...] wniósł o jej uchylenie. Organ odwoławczy wskazał, iż [...] z uwagi na ujawnienie przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska nowych dowodów w sprawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 5, art. 147, art. 149 § 1 i § 2 k.p.a. wznowił postępowanie z urzędu i ponownie je przeprowadził. Po przeprowadzeniu postępowania na organ I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 5, art. 147, art. 150 § 1, art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz art.298 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska uchylił własną decyzję z [...] grudnia 2012 r. i wymierzył Zakładowi Gospodarki Komunalnej w [...] administracyjną karę pieniężną w kwocie 118 561 zł. GIOŚ podkreślił, iż sposób działania organu po przeprowadzeniu postepowania określonego w art.148 § 2 k.p.a. wyznaczają przepisy art. 151 k.p.a. Wynika z nich, że jeżeli organ potwierdzi w następstwie wznowienia postępowania rzeczywiste zaistnienie przywołanych we wniosku przesłanek wznowieniowych, to przed podjęciem merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy obowiązany jest do zbadania, czy w sprawie nie występują okoliczności, o których mowa w art. 146 k.p.a. uniemożliwiające uchylenie decyzji dotychczasowej decyzji. GIOŚ wyjaśnił, iż rozpatrując inną sprawę dotyczącą Zakładu Gospodarki Komunalnej w [...] ujawnił nieprzedłożone wcześniej organowi I instancji wyniki badań, które niezbędne były do prawidłowego ustalenia wysokości kary pieniężnej za przekroczenia warunków pozwolenia wodnoprawego w 2010 r. . [...] podczas kontroli przeprowadzonej w listopadzie 2013 r., nr [...], otrzymał analizy ścieków oraz protokoły poboru ścieków z 9 grudnia 2007 r., 25 maja 2008 r., 3 listopada 2008 r. i 28 grudnia 2009 r. Nie zostały przedstawione organowi podczas kontroli udokumentowanej protokołem nr [...], dlatego podczas wymierzania kary pieniężnej za wprowadzenie ścieków z naruszeniem warunków zezwolenia wodnoprawnego w 2010 roku organ I instancji nie posiadał wszystkich danych niezbędnych do wymierzenia kary. Ujawnienie sprawozdań z badań z tamtego okresu spowodowało konieczność ponownego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i wydania decyzji zgodnej ze stanem faktycznym. W związku z uzasadnieniem decyzji GIOŚ nr [...], Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska podjął czynność i niezbędne do wznowienia postępowania zgodnie z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. i wydania decyzji opartej o wszystkie istniejące dowody i materiały. Nowe okoliczności faktyczne istotne dla sprawy miały wpływ na ostateczną decyzję organu I instancji. Podczas rozpatrywania sprawy należało wziąć po uwagę wszystkie niezbędne informacje aby przeprowadzić postępowanie zgodnie z przepisami. Organ podkreślił, iż uchylenie decyzji z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. nie może nastąpić , jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło dziesięć lat, zaś z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 3-8 oraz art. 145a i art. 145b k.p.a., jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło pięć lat. Postępowanie wznowieniowe zakończone decyzją z [...] września 2014 r. wszczęto w związku z przesłanką z art. 145 § 1pkt 5 k.pa., co oznacza, że ma tu zastosowanie art. 146 § 1 k.p.a. Decyzja wydana z naruszeniem prawa, tj. decyzja z [...] grudnia 2012 r. została doręczona stronie 17 grudnia 2012 r. w związku z tym 18 grudnia 2012 r. rozpoczął bieg pięcioletni termin , o którym mowa w ar. 146 § 1 k.p.a., co oznacza, że upłynął on ostatecznie w dniu 18 grudnia 217 r. Organ wskazał, iż wprawdzie w momencie wydania decyzji I instancji uchylającej własną decyzję z [...] września 2914 r. termin, o którym wyżej mowa jeszcze nie upłynął, ale wskutek złożenia od niej odwołania, decyzja ta nie stała się ostateczna i z tego względu organ odwoławczy obowiązany jest uwzględnić zarówno stan faktyczny i prawy istniejący w dniu wydania decyzji kończącej postępowanie odwoławcze. Decyzja [...] z [...] grudnia 2012 r. została wydana z naruszeniem prawa. GIOŚ stwierdził, iż organ I instancji nie uwzględniając wszystkich niezbędnych dokumentów nie postępował zgodnie z przepisami i wydał decyzję z naruszeniem prawa. W związku z powyższym wydanie decyzji ostatecznej przez organ II instancji utrzymującej orzeczenie organu I instancji byłoby naruszeniem prawa i nie odpowiadałoby obowiązującym przepisom. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Zakład Gospodarki Komunalnej w [...], reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie: