Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 września 2020 r., sygn. IV SA/Po 426/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Grossmann Sędzia WSA Maciej Busz Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Hołyńska-Matela po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Gminy Tarnowo Podgórne z dnia 22 października 2019 r. nr XVII/238/2019 w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w Ceradzu Kościelnym przy ul. Bukowskiej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały z wyłączeniem jej części tekstowej i graficznej odnoszącej się do terenów oznaczonych symbolami "R" i "KD-Z"; 2. w pozostałej części skargę oddala; 3. zasądza od Gminy Tarnowo Podgórne na rzecz Wojewody Wielkopolskiego kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewoda Wielkopolski wniósł do sądu administracyjnego skargę na uchwałę nr XVII/238/2019 Rady Gminy Tarnowo Podgórne z dnia 22 października 2019 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w Ceradzu Kościelnym, przy ulicy Bukowskiej. Żądaniem skargi objęto stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości ze względu na istotne naruszenie prawa.

Uzasadniając swoje stanowisko Wojewoda wskazał, że w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293, zwanej dalej "ustawą") projekt planu sporządza się zgodnie z zapisami studium, gdyż zgodnie z art. 9 ust. 4 ustawy, ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Z kolei zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy, plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium. Tak więc podstawowym uwarunkowaniem prawnym przy sporządzaniu planu jest zachowanie jego zgodności ze studium. Wojewoda Wielkopolski wskazał, że według zapisów obowiązującego Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Tarnowo Podgórne (uchwała Rady Gminy Tarnowo Podgórne z dnia 21 czerwca 2011 r. nr XII/134/2011, zwane dalej "Studium"), obszar objęty planem miejscowym znajduje się na terenie, dla którego został określony kierunek zagospodarowania jako teren rolniczej przestrzeni produkcyjnej z możliwością zabudowy siedliskowej (RPM). W rozdziale 5 ust. 146 pkt 3 Studium tereny oznaczone symbolem RPM, w okolicach Ceradza Kościelnego, Chyb i Otowa przeznaczone zostały pod rozwój funkcji rolniczej z możliwością lokalizacji zabudowy siedliskowej. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że w planie ustalono przeznaczenie pod teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oznaczony symbolem 1MN i 2MN. Tylko niewielki fragment terenu, ze względu na III klasę gleb, został wyznaczony jako teren rolniczy, oznaczony symbolem R. Wojewoda podkreślił, że grunty rolne przeznaczone pod uprawy rolne z możliwością zabudowy siedliskowej nie są gruntami pod budowę budynku mieszkalnego, niezależnie od tego, że w skład zabudowy siedliskowej wchodzi również budynek mieszkalny, przeznaczeniem ich nie jest bowiem wyłącznie zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych. W uzasadnieniu skargi podkreślono również, że źródła powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej nie zawierają definicji działki siedliskowej, należy zatem to pojęcie rozumieć zgodnie z jego znaczeniem gramatycznym. Działka siedliskowa to działka, na której znajdują się obiekty budowlane, które są częścią gospodarstwa rolnego, znane jako zabudowa siedliskowa. W skład zabudowy siedliskowej może wchodzić budynek mieszkalny oraz budynki gospodarcze (stodoła, obora, spichlerz itp.). Dalej Wojewoda Wielkopolski wskazał, że w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmina powinna wskazać te obszary jako przewidziane pod taką zabudowę lub pod inne określone cele. Plan miejscowy ma jedynie doprecyzować te zasady i to w taki sposób, aby nie doprowadzić do ich zmian lub modyfikacji. Ubocznie wskazano też, że w § 12 pkt 4 Uchwały ustalono nakaz zgłaszania do Szefostwa Służb Ruchu Lotniczego Sił Zbrojnych RP wszelkich projektowanych budowli o wysokości równej i większej niż 50,0 m n. p. m. przed wydaniem pozwolenia na budowę. Wojewoda wyjaśnił dlaczego przepis ten należy również uznać za wadliwy.