Wyrok WSA w Opolu z dnia 23 września 2020 r., sygn. I SA/Op 188/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędzia WSA Marzena Łozowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 września 2020 r. sprawy ze skargi A S.A. w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 lutego 2020 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. w części odmawiającej stwierdzenia nadpłaty oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, decyzją z dnia 27.02.2020 r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania A S.A. z siedzibą w [...] (dalej jako: strona skarżąca, Spółka), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) [dalej: O.p.], utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Opola z dnia 11.12.2019 r. nr [...] w przedmiocie:

1. stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. w wysokości 114 zł ;

2. określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2018 r. w kwocie po 10.254 zł;

3. odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. w pozostałym zakresie.

Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Spółka złożyła w 31.01.2018 r. deklarację na podatek od nieruchomości za 2014 r. (DN-1), w której wykazała grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 785,00 m2 x stawka podatku 0,84 zł/ m2= 659,40 zł, budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni użytkowej 602,70 m2 x stawka 22,66 zł/ m2 = 13.657,18 zł, budowle o wartości 11.480.016,00 zł x stawka 2% = 229.600,32 zł. Łączny podatek od nieruchomości za 2014 r. wyniósł 243.917,00 zł.

Pismem z 26.07.2019 r. (nadanym w polskiej placówce pocztowej 6 sierpnia 2019 r.), Spółka zwróciła się w trybie art. 74 pkt 1 O.p., o zwrot nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. w kwocie 8.400,00 zł, w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 13 grudnia 2017 r., sygn. akt SK 48/15. Wyrokiem tym Trybunał Konstytucyjny orzekł, że "art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 i 2141) w zakresie, w jakim umożliwia uznanie za budowlę obiektu budowlanego, który spełnia kryteria bycia budynkiem, przewidziane w art. 1a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, jest niezgodny z zasadą szczególnej określoności regulacji daninowych, wywodzoną z art. 84 w związku z art. 217, w związku z art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej." Jak podniesiono we wniosku, w powołanym orzeczeniu Trybunał Konstytucyjny zanegował możliwość zakwalifikowania dla potrzeb opodatkowania podatkiem od nieruchomości obiektów budowlanych według kryteriów niewskazanych w ustawie. Jak orzekł Trybunał Konstytucyjny, obiekt budowlany, który spełnia cechy budynku wskazane w art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w sprawie, dalej zwanej u.p.o.l., jest budynkiem i tak powinien być zakwalifikowany na potrzeby podatku od nieruchomości. We wniosku wskazano nadto, że Trybunał Konstytucyjny nakazał jednocześnie odejście od poglądu prezentowanego w orzecznictwie sądowadministracyjnym, zgodnie z którym pojęcie "budowli" należało wykładać w sensie funkcjonalnym, a w konsekwencji za budowlę uznawać należało również obiekt, który spełniał cechy budynku, z uwagi na funkcję, którą spełniał - bardziej właściwą budowli. Tym samym Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że jeżeli dany obiekt budowlany zawiera konieczne elementy budynku, to niezależnie od pełnionych przez niego funkcji, winien być zakwalifikowany jako budynek.