Wyrok WSA w Opolu z dnia 23 września 2020 r., sygn. I SA/Op 153/20

Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Wojciechowska Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędzia WSA Marzena Łozowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2020 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 28 stycznia 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu (dalej w skrócie: SKO w Opolu, Kolegium) z 28 stycznia 2020 r., wydana na podstawie art. 1 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U z 2018 r., poz. 570) oraz art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm. - dalej wskazywana także jako op) utrzymująca mocy decyzję Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle z 24 października 2019 r. odmawiającą J. K. (dalej wskazywanej również jako strona, skarżąca, podatniczka) umorzenia zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za: 1) 2011 r. w kwocie 14.685,60 zł wraz z odsetkami w kwocie 3.697 zł; 2) 1, 2 raty 2013 r. w kwocie 18.206 zł wraz z odsetkami w kwocie 3.384 zł;

Decyzję wydano w następującym stanie faktycznym.

Wnioskiem z 30 stycznia 2013 r. reprezentujący J. K. pełnomocnik - A. K. (brat strony) zwrócił się do Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle o umorzenie zaległości w podatku od nieruchomości za 2011 r., motywując wniosek trudną sytuacją finansową. Pismem z 11 lipca 2017 r. pełnomocnik rozszerzył wniosek, zwracając się o umorzenie zaległości za kolejne lata podatkowe.

Rozpatrując żądanie strony organ podatkowy I instancji trzykrotnie - decyzjami z 27.06.2013 r., 27.01.2015 r. i 07.09.2017 r. - odmawiał udzielenia wnioskowanej ulgi. Po rozpatrzeniu wniesionych od tych decyzji odwołań SKO w Opolu trzykrotnie uchylało rozstrzygnięcia organu I instancji, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia, z uwagi na konieczność uzupełnienia materiału dowodowego. Uchylając ostatnią decyzję z 7 września 2017 r. Kolegium wskazało na konieczność poczynienia ustaleń dotyczących sytuacji materialno-bytowej podatniczki i osób pozostających z nią we wspólnym gospodarstwie domowym, aktualnej w dacie podejmowania rozstrzygnięcia oraz oceny, czy sytuacja ta może być uznana za spełniającą przesłankę ważnego interesu podatnika, a także czy w sprawie występuje przesłanka interesu publicznego.