Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 września 2020 r., sygn. II SA/Ol 299/20

Pomoc społeczna

Dnia 8 września 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Lipiński sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2020 roku sprawy ze skargi L. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego - uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że w dniu 10 stycznia 2020 r. L. K. (skarżąca) zwróciła się do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w A (organ pierwszej

instancji) z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem K. K.

Decyzją z dnia "[...]" Burmistrz (organ pierwsze instancji)

odmówił skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że negatywnie rozpatrzono wniosek strony, z uwagi na fakt, iż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała w wieku 55 lat, a zatem nie spełniona została przesłanka wynikająca z art. 17 ust. 1 lit. b) ustawy o świadczeniach rodzinnych. Ponadto w uzasadnieniu podniesiono, że wnioskodawczyni ma przyznane rodzicielskie świadczenie uzupełniające, co stanowi negatywną przesłankę wynikającą z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy świadczeniach rodzinnych.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca wniosła o jej uchylenie

i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Zarzuciła, że organ pierwszej instancji odmawiając przyznania

wnioskowanego świadczenia nie wziął pod uwagę wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13, który uznał niekonstytucyjność części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to narusza art. 190 ust. 1 Konstytucji RP. Podniosła również, że zajmuje się chorym mężem, co pozbawia ją możliwości wykonywania pracy zarobkowej i wykluczyło z życia zawodowego. Szeroko opisała stan zdrowia męża i oświadczyła, że nie nadaje się on do samodzielnej egzystencji.