Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 września 2020 r., sygn. II SA/Ol 520/20

Administracyjne postępowanie; Zabezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 24 września 2020 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia wychowawczego - wznowienia postępowania I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę "[...]" (słownie: "[...]") tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z przekazanych Sądowi akt sprawy wynika, że decyzją z "[...]" r. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, działając z upoważnienia Wójta Gminy (dalej jako: "organ I instancji"), przyznał K. K. (dalej jako: "skarżąca") świadczenie wychowawcze na pierwsze dziecko w rodzinie Z. S. w kwocie 500 zł na okres od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r.

Decyzją z "[...]" r. organ I instancji orzekł, na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2018 r. poz. 2134), że skarżąca nienależnie pobrała świadczenie za okres od 1 listopada 2017 r. do 30 września 2018 r. w łącznej kwocie 4000 zł i nakazał jego zwrot.

Decyzją z "[...]" r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło powyższą decyzję, zobowiązując organ I instancji do zbadania zaistnienia

w sprawie pozostałych przesłanek z art. 25 ust. 2 ustawy o pomocy państwa

w wychowywaniu dzieci. Wskazano, że skarżąca podjęła zatrudnienie od dnia 1 września 2017 r., zatem już w dniu wydania decyzji ("[...]" r.) uzyskiwała dochód.

Decyzją z "[...]" r. organ I instancji orzekł tak samo jak w decyzji z "[...]" r., na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1 i 2 wskazanej ustawy.

Decyzją z "[...]" r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło powyższą decyzję i umorzyło postępowanie w I instancji, uznając je za bezprzedmiotowe. Kolegium stwierdziło, że w sprawie nie wystąpiła żadna z przesłanek określonych w art. 25 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, która pozwalałaby przyjąć, że skarżąca pobrała świadczenie wychowawcze nienależnie. Kolegium wskazało, że gdy po uzyskaniu przez decyzję waloru ostateczności ujawnią się nowe okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, trybem właściwym dla wzruszenia takiej decyzji jest wznowienie postępowania. W przypadku uchylenia rozstrzygnięcia o przyznaniu świadczenia i odmowy jego przyznania we wznowionym postępowaniu, świadczenie powinno zostać uznane za nienależnie pobrane, na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.