Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 22 września 2020 r., sygn. II SA/Bk 279/20

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie asesor sądowy WSA Marcin Kojło, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant specjalista Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 września 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody P. na uchwałę Rady Gminy P. z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy P. dla 11 obszarów w miejscowości D. L. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie

Wojewoda P. wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy Płaska z [...]listopada 2019r. Nr VIII/75/19 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Płaska dla 11 obszarów w miejscowości D. L.

Zaskarżonej uchwale Wojewoda zarzucił:

- istotne naruszenie art. 16 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez sporządzenie załącznika graficznego uchwały w skali innej, niż przewiduje ustawa;

- istotne naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 7 i 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz § 4 ust. 1 pkt 7 uchwały Sejmiku Województwa P. Nr [...] z [...] czerwca 2015r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobraz "Puszcza i Jeziora A." poprzez niezasadne odstąpienie od zakazu lokalizacji obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 metrów od linii brzegowej jeziora;

- istotne naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez brak określenia skomunikowania części obszarów planistycznych oraz brak wskazania dróg, od których ustalono nieprzekraczalną linię zabudowy;

- istotne naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez fragmentaryczne objęcie terenów oraz części pasa drogowego ustaleniami planu;

- istotne naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 4 ust. 1 ustawy o drogach publicznych poprzez niezasadne przyjęcie wskaźnika powierzchni biologicznie czynnej (PCB) dla terenów komunikacji;