Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 24 czerwca 2020 r., sygn. II SA/Rz 258/20

Samorząd terytorialny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Elżbieta Mazur-Selwa /spr./ Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk WSA Maciej Kobak Protokolant referent Patrycja Bar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Nisku na uchwałę Rady Miejskiej w Ulanowie z dnia 7 lutego 2019 r. nr V/30/2019 w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty -skargę oddala-

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Prokuratora Rejonowego (dalej: "Prokurator") jest uchwała nr V/30/2019 Rady Miejskiej w Ulanowie z dnia 7 lutego 2019r. w sprawie wyboru metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Podkarpackiego z dnia 28 lutego 2019 r., poz. 1248.

Zaskarżonej uchwale Prokurator zarzucił istotne naruszenie przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 6k ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6j ust. 2 i art. 6j ust. 2a ustawy z dnia 13 września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U.2019.2010 dalej: "u.c.p.g.") poprzez przekroczenie delegacji ustawowej i zróżnicowanie w § 2 i 3 stawek opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ustalonej metodą od gospodarstwa domowego, według nieprzewidzianego w ustawie kryterium liczby osób zamieszkujących gospodarstwo domowe, podczas, gdy przy wyborze metody ustalania opłaty od gospodarstwa domowego, rada gminy zgodnie z art. 6j ust. 2 w/w ustawy obowiązana jest do ustalenia jednej stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej: "P.p.s.a." ) Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.

Na poparcie swojego stanowiska powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 2016r., II FSK 16/16 (to i wszystkie powołane w sprawie orzeczenia dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach orzeczenia.nsa.gov.pl), w którym wskazano, że z ustawowych zwrotów określonych w art. 6j ust. 1 i 2 u.c.p.g. wynika, że możliwość różnicowania stawki, przewidziana w art. 6j ust. 2a wymienionej ustawy wyraźnie odnosi się tylko do niektórych parametrów obliczania opłaty takich jak ilość mieszkańców, czy powierzchnia lokalu mieszkalnego, a więc tych, o których mowa w ust. 1. Pozostałe przesłanki różnicowania stawki przewidziane w tym przepisie, w żadnym wypadku, nie wiążą się z wielkością gospodarstwa domowego, a położeniem nieruchomości i jej rodzajem". Skoro rada gminy skorzystała z możliwości ustalenia jednej stawki od gospodarstwa domowego, to nie ma możliwości dalszego różnicowania stawki. W art. 6j ust. 1, ustawodawca posługuje się pojęciem opłaty jako iloczynu podstawy i stawki, a w art. 6j ust. 2 pojęciem opłaty jako jednej stawki od podstawy (gospodarstwa domowego). Z żadnej regulacji u.c.p.g. nie wynika upoważnienie dla rady gminy do wprowadzenia w ramach metody wymienionej w art. 6j ust. 2 ustawy dodatkowego kryterium jakim jest podział gospodarstw domowych na kategorie zależne od liczby osób w nich zamieszkujących i zróżnicowanie na tej podstawie wysokości stawki opłaty. Przewidziane w ustawie pojęcia "liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość" nie można utożsamiać z zastosowanym, w zaskarżonej uchwale pojęciem "gospodarstwa domowego", gdyż osoby zamieszkujące nieruchomość nie muszą tworzyć ze sobą gospodarstwa domowego.