Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 17 marca 2020 r., sygn. II SAB/Rz 5/20

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Paweł Zaborniak Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Magdalena Józefczyk /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 17 marca 2020 r. sprawy ze skargi J. M. na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w przedmiocie ponownego ustalenia i wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop I. stwierdza, że Komendant Wojewódzki Policji dopuścił się bezczynności; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje Komendanta Wojewódzkiego Policji do rozpoznania wniosku o wyrównanie ekwiwalentu za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe i dodatkowe należne w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy;

Uzasadnienie

W dniu 20 stycznia 2020 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła skarga JM (dalej: "skarżącej"), na bezczynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] polegająca na niewydaniu decyzji administracyjnej w przedmiocie ponownego ustalenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w związku ze zwolnieniem ze służby.

Skarżąca podała, że 14 listopada 2018 r. zwróciła się o ponowne ustalenie i wypłacenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w związku ze zwolnieniem z służby w Policji. W piśmie z dnia 13 grudnia 2018 r. została poinformowana, że w aktualnym stanie prawnym brak jest podstaw do ponownego przeliczenia i wypłaty ekwiwalentu. Organ wskazał przy tym, że udzielona odpowiedź nie stanowi odmowy prawa do wyrównania należnego świadczenia.

Zdaniem skarżącej, istniejący stan prawny pozwala na prawidłowe wyliczenie ekwiwalentu w oparciu o definicję, którą Trybunał Konstytucyjny wyinterpretował z przepisów art. 66 ust. 2 Konstytucji oraz art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 161 z późn. zm.). Według tej definicji normą prawną świadczenia ekwiwalentnego za przepracowany dzień urlopu jest wynagrodzenie funkcjonariusza za jeden dzień roboczy, a ilość dni roboczych w każdym roku kalendarzowym jest okolicznością faktyczną możliwą do ustalenia w oparciu o kalendarz na dany rok i przepisy ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy. Natomiast wynagrodzenie pobierane przez funkcjonariusza w danym roku kalendarzowym należy do danych posiadanych przez organ policyjny. Nie ma zatem żadnych prawnych przesłanek, by ograniczać uprawnienie funkcjonariuszy Policji do uzyskania pełnego, odpowiadającego wymogom konstytucyjnym ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Wystarczającą podstawą dla organów Policji pozostaje art. 115a ustawy o Policji, interpretowany w zgodzie z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP. Istnieją zatem podstawy prawne do ponownego wyliczenia ekwiwalentu, z tym że wobec orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego ekwiwalent ten nie może być obliczany z zastosowaniem mnożnika 1/30 (tj. około 73 % dziennego uposażenia), ale stosując zasady ogólne powinien wynosić 100 %. Organ administrujący nie może uzasadniać swojej bezczynności luką prawną i przenosić odpowiedzialności za istniejący stan prawny na ustawodawcę, bowiem jedną z gwarancji konstytucyjnych obywatela jest pewność prawna i zaufanie do organów państwowych.