Wyrok WSA w Opolu z dnia 6 marca 2020 r., sygn. I SA/Op 523/19

Interpretacje podatkowe; Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędziowie Sędzia NSA Gerard Czech (spr.) Sędzia WSA Marta Wojciechowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2020 r. sprawy ze skargi T. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 października 2019 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697 zł (słownie złotych: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej działając na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze. zm.) - dalej jako: "O.p." stwierdził, że stanowisko T. S. - dalej jako: "wnioskodawca" "skarżący", zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko organ interpretacyjny podał, że wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: VAT) i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma zamiar dokonywać po dniu 1 stycznia 2020 r., zakupu towarów i usług (wskazał przykładowo na zakup usług telekomunikacyjnych i zakup energii elektrycznej), za które będzie dokonywał zapłaty na rachunek bankowy dostawców. Wydatki te dla wnioskodawcy stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 i art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) - dalej jako: "u.p.d.o.f.", i w związku z tymi dostawami towarów lub świadczeniem usług dostawcy przypisali mu indywidualne numery rachunków bankowych (tzw. wirtualne rachunki bankowe), które połączone są z numerem bankowego rachunku rozliczeniowego dostawców, o którym mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r., poz. 2187 ze zm.), a który to rachunek rozliczeniowy będzie zgłoszony w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.) - dalej jako: "ustawa o VAT". Natomiast numery wirtualnych rachunków bankowych, jako niebędące bankowymi rachunkami rozliczeniowymi, nie będą zgłoszone, celem ujawnienia w tym wykazie. W ramach usługi świadczonej przez banki (zwanej systemami identyfikacji masowych płatności), dostawcy mają możliwość przypisywania poszczególnym odbiorcom ich usług lub towarów indywidualne numery wirtualnych rachunków bankowych, co umożliwia dokonywanie automatycznego księgowania wpłat otrzymywanych od odbiorców. Po dokonaniu przelewu na tzw. wirtualny rachunek bankowy, środki pieniężne trafiają na rachunek bankowy, na którym dostawca może nimi dysponować, tj. na bankowy rachunek rozliczeniowy.