Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 marca 2020 r., sygn. I SA/Gd 1340/19

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Kraus, Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Sekretarz Sądowy Katarzyna Sałek-Gałązka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 marca 2020 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. z dnia 27 maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiąc kwiecień 2016 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 19 marca 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie zobowiązania w podatku akcyzowym z tytułu dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu określonej w art. 100 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz.U. z 2014 r. poz.752 ze zm.) - dalej w skrócie zwanej u.p.a., związanej z nabytym wewnątrzwspólnotowo samochodem osobowym marki Mercedes Benz GL350. Podstawą wszczęcia postępowania było stwierdzenie, że "A" Sp. z o.o. (dalej w skrócie zwana Spółką) nie zapłaciła podatku akcyzowego od czynności związanej ze sprzedażą niezarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego.

Decyzją z dnia 24 sierpnia 2018 r. Naczelnik określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w wysokości 36.976 zł z tytułu pierwszej sprzedaży na terytorium kraju samochodu osobowego marki Mercedes Benz GL350.

Po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez stronę, decyzją z dnia 27 maja 2019 roku Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym) utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ stwierdził, że niezasadny jest zarzut odnoszący się do nieumożliwienia stronie wglądu do całości materiałów dowodowych, albowiem w dniu 13 marca 2019 r. Prezes Spółki zapoznał się z aktami sprawy w siedzibie organu odwoławczego, co potwierdza sporządzony na tę okoliczność protokół. Za nieuzasadniony organ uznał także zarzut naruszenia przepisu art. 229 Ordynacji podatkowej, albowiem zakres czynności zleconych organowi pierwszej instancji nie był znaczny i miał jedynie charakter uzupełniający w stosunku do już przeprowadzonych dowodów. Dyrektor zaprzeczył również, jakoby Spółka została nieprawidłowo poinformowana o przeprowadzeniu dowodu z oględzin pojazdu. Zdaniem organu odwoławczego organ pierwszej instancji podjął wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, a postępowanie nie zostało przeprowadzone w sposób wadliwy. W ocenie organu odwoławczego w sprawie nie było potrzeby przeprowadzania dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, albowiem nie posiada on kompetencji do klasyfikowania pojazdu, czy też określenia jego zasadniczego przeznaczenia.