Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. II SA/Wa 2038/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki, Sędzia WSA Konrad Łukaszewicz (spr.), Sędzia WSA Sławomir Fularski, Protokolant specjalista Wiesława Jesiotr, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2020 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] maja 2019 r.

Uzasadnienie

Kontrolą sądowoadministracyjną w niniejszej sprawie objęte zostało postępowanie administracyjne zakończone decyzją Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwanego dalej: "Prezesem ZUS") z dnia [...] lipca 2019 r. o numerze [...] w sprawie odmowy przyznania rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Wnioskiem z dnia [...] maja 2019 r. A. K. (zwany dalej: "Skarżącym") wystąpił o rodzicielskie świadczenie uzupełniające oświadczając, że wychował sześcioro dzieci, które zostały porzucone przez matkę od dnia [...] sierpnia 1998 r.

Decyzją z dnia [...] maja 2019 r. Prezes ZUS odmówił przyznania Skarżącemu rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego. W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 31 stycznia 2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym (Dz. U. z 2019 r., poz. 303), świadczenie może być przyznane ojcu, który wychował co najmniej czworo dzieci i osiągnął wiek 65 lat, jeżeli matka dzieci zmarła, porzuciła je lub długotrwale zaprzestała ich wychowywania. Organ zauważył przy tym, że "wychowanie" w rozumieniu ustawy oznacza sprawowanie osobistej opieki nad dziećmi polegającej na stałym, bezpośrednim i ciągłym wykonywaniu ogółu obowiązków spoczywających na rodzicach w ramach praw im przysługujących względem dzieci w celu należytego sprawowania pieczy nad nimi i nad ich majątkiem. Zasada jest, że proces wychowawczy powstaje z chwilą urodzenia dziecka i zazwyczaj ustaje z chwilą uzyskania przez dziecko pełnoletności. W ocenie Prezesa ZUS, Skarżący nie udowodnił, że wychował co najmniej czworo dzieci z powodu długotrwałego zaprzestania ich wychowywania przez matkę, bowiem od dnia, w którym zaczął sprawować opiekę nad dziećmi ([...] sierpnia 1998 r.) do dnia osiągnięcia pełnoletności przez najmłodsze dziecko ([...] kwietnia 2011 r.) - okres wychowywania dzieci wynosił 12 lat i 8 miesięcy. Zdaniem organu, w przypadku trójki dzieci proces wychowawczy nie był zatem znaczący.