Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 stycznia 2020 r., sygn. III SAB/Wr 1021/19

Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Asesor WSA Marta Pająkiewicz - Kremis, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej we W. na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi V.E. - reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego I.E. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt stały I. stwierdza, że Wojewoda D.dopuścił się bezczynności; II. stwierdza, że bezczynność Wojewody D. miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania organu do wydania decyzji; IV. przyznaje od Wojewody D. na rzecz strony skarżącej sumę pieniężną w kwocie [...] ([...]) złotych; V. zasądza od Wojewody D. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

Małoletnia V. E. (dalej: skarżąca, strona skarżąca) wniosła przez swojego przedstawiciela ustawowego - [...] sierpnia 2019 r. (data wpływu) - skargę na bezczynność Wojewody D. (dalej: Wojewoda, organ) w związku ze sprawą z jej wniosku z [...] lutego 2019 r. (data wpływu) o udzielenie zezwolenia na pobyt stały. Działając na podstawie art. 50 § 1, art. 52 § 1 i 2, art. 53 § 2b, art. 54 § 1 w zw. z art. 57 § 1 pkt 1-3 w zw. z art. 3 § 1 i 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), zarzuciła naruszenie art. 6 art. 8 § 1, art. 12 § 1, art. 35 § 2 i 3, art. 36 § 1 w zw. z art. 14 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm. - dalej: k.p.a.) przez uchylanie się przez organ od obowiązku załatwienia sprawy w ustawowym terminie wbrew przepisom k.p.a, przez działanie organu wbrew przepisom prawa, co nie pogłębia zaufania do władzy publicznej, przez pozostawanie organu w bezczynności w sytuacji, gdy powinien on działać wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do załatwienia sprawy, oraz gdy w przypadku złożenia wniosku niezawierającego braków formalnych sprawa powinna zostać załatwiona niezwłocznie, a w przypadku, gdy sprawa wymaga wszczęcia postępowania wyjaśniającego, powinna być ona załatwiona nie później niż w ciągu miesiąca, a w przypadku sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania oraz przez niepoinformowanie strony skarżącej o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy, jego przyczynach i wyznaczeniu nowego terminu.