Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 stycznia 2020 r., sygn. III SAB/Wr 1027/19

Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Asesor WSA Marta Pająkiewicz - Kremis, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej we W. na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi E.E. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy I. stwierdza, że Wojewoda D.dopuścił się bezczynności; II. stwierdza, że bezczynność Wojewody D. ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zobowiązuje organ do załatwienia sprawy w terminie [...] dni od otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; IV. przyznaje od Wojewody D. na rzecz skarżącej sumę pieniężną w kwocie [...] ([...]) złotych; V. zasądza od Wojewody D. na rzecz skarżącego kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

E. E. (dalej: skarżący, strona skarżąca) wniósł - [...] sierpnia 2019 r. (data wpływu) - skargę na bezczynność Wojewody D. (dalej: Wojewoda, organ) w związku ze sprawą z jego wniosku z [...] lutego 2019 r. (data wpływu) o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. Działając na podstawie art. 50 § 1, art. 52 § 1 i 2, art. 53 § 2b, art. 54 § 1 w zw. z art. 57 § 1 pkt 1-3 w zw. z art. 3 § 1 i 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej: p.p.s.a.), zarzucił naruszenie art. 6 art. 8 § 1, art. 12 § 1, art. 35 § 2 i 3 i art. 36 § 1 w zw. z art. 14 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm. - dalej: k.p.a.) przez uchylanie się przez organ od obowiązku załatwienia sprawy w ustawowym terminie wbrew obowiązującym przepisom k.p.a., przez działanie wbrew przepisom prawa, co nie pogłębia zaufania do władzy publicznej, przez pozostawanie organu w bezczynności w sytuacji, gdy powinien on działać wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do załatwienia sprawy i w sytuacji, gdy po uzupełnieniu braków formalnych wniosku o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy organ winien był załatwić sprawę niezwłocznie, a także przez pozostawanie organu w bezczynności pomimo zakończenia postępowania wyjaśniającego w sytuacji, gdy sprawa powinna być załatwiona nie później niż w ciągu miesiąca oraz przez niezawiadomienie strony skarżącej o niezałatwieniu sprawy w terminie, o przyczynach tegoż niezałatwienia sprawy i przez niewskazanie nowego terminu załatwienia sprawy mimo ustawowego obowiązku.