Wyrok WSA w Opolu z dnia 28 stycznia 2020 r., sygn. II SA/Op 423/19

Administracyjne postępowanie; Bezrobocie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski Protokolant st. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia 16 września 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek od pożyczki przyznanej na podjęcie działalności gospodarczej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty Brzeskiego z dnia 26 lipca 2019 r., nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 lipca 2019 r., nr [...], Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy w Brzegu, działając z upoważnienia Starosty Brzeskiego, orzekł o odmowie umorzenia odsetek powstałych z tytułu wypowiedzenia warunków umowy pożyczki w wysokości 10.000 zł, jakiej udzielono M. K. (zwanemu dalej również skarżącym lub wnioskodawcą) w dniu 17 marca 2000 r. na podjęcie działalności gospodarczej w zakresie handlu - sprzedaż [...]. Decyzja wydana została na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. d, art. 76 ust. 7 w związku z art. 139 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1265, z późn. zm. [na dzień orzekania przez organ odwoławczy - Dz. U. z 2019 r. poz. 1482, z późn. zm.]), zwanej dalej ustawą. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że skarżącemu przyznano pożyczkę na zakup sprzętu niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z niewywiązaniem się przez stronę z obowiązku rozliczenia pożyczki, organ wypowiedział warunki umowy. W dniu 3 września 2013 r. została spłacona w całości kwota główna zadłużenia, a na stan obecny do spłaty pozostały odsetki w kwocie 4.526,37 zł. Natomiast w dniu 12 lutego 2019 r. strona złożyła do organu wniosek o umorzenie przedmiotowych odsetek w związku z trudną sytuacją finansową rodziny. Organ przypomniał, że pierwsza decyzja wydana w tej sprawie została uchylona przez Wojewodę Opolskiego. Ponownie rozpoznając sprawę, organ pierwszej instancji odnotował, że oparł się na oświadczeniach z dnia 27 lutego 2019 r. dotyczących aktualnej sytuacji materialnej, majątkowej i rodzinnej strony, ponieważ nie zostały złożone żadne dodatkowe informacje. Organ ustalił, że w trzyosobowej rodzinie dochód z pracy, na który składa się wynagrodzenie skarżącego w wysokości 855 zł netto oraz żony w kwocie 2.265,98 zł, wynosi 3.965,98 zł. W skład rodziny wchodzi również [...]-letni syn skarżącego, który uczęszcza do szkoły. Rodzina posiada mieszkanie komunalne o pow. 53 m², z zadłużeniem w spłacie czynszu w wysokości 18.783,16 zł. Miesięczna wysokość opłat eksploatacyjnych związanych z bieżącym utrzymaniem mieszkania to kwota 1.190 zł. Oprócz tego skarżący ponosi wydatki na naukę syna - 300 zł, dojazdy żony do pracy - 400 zł, na paliwo - 600 zł, ubezpieczenie samochodu - 700 zł (rocznie). Organ wyliczył, że ogółem ponoszone przez rodzinę miesięczne wydatki to kwota około 2.200 zł, a także podał, że skarżący posiada samochód osobowy [...] z [...] r. o wartości 6.000 zł. Następnie uznał, że przesłanka umorzenia należności z art. 76 ust. 7 pkt 1 ustawy nie ma zastosowania, ponieważ skarżący nie wykazał majątku, a organ nie zna innych okoliczności, na podstawie których mógłby stwierdzić, czy strona posiada majątek, z którego można dochodzić należności. Oceniając zaś wystąpienie przesłanki z pkt 2 tego przepisu, wskazał, że posiłkowo zastosował kryterium dochodowe wynikające z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2018 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1358), a które dla osoby w rodzinie wynosi 528 zł netto. W rozważanym przypadku dochód rodziny w przeliczeniu na osobę wynosi 1.321,99 zł, z czego wynika, że kryterium dochodowe skarżącego na członka rodziny zostało przekroczone. Dlatego, zdaniem organu, wnioskodawca posiada niezbędne środki utrzymania. Ponadto organ stwierdził, że pozostałe przesłanki nie mają w sprawie zastosowania. Dodatkowo wyjaśnił, że w związku z prośbą skarżącego z dnia 11 kwietnia 2016 r. postępowanie egzekucyjne na wniosek PUP warunkowo zostało zawieszone w dniu 20 kwietnia 2016 r., a 21 kwietnia 2016 r. zawarto ze skarżącym porozumienie i wydano decyzję w sprawie rozłożenia należności na raty (po 200 zł miesięcznie). W podsumowaniu, po przeanalizowaniu posiadanych dokumentów i ustawowych przesłanek oraz mając na uwadze negatywną opinię Powiatowej Rady Rynku Pracy z dnia 22 marca 2019 r., organ uznał, że brak jest podstaw do umorzenia odsetek.