Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Wa 1224/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Szmydt, Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Konrad Łukaszewicz (spr.), , Aleksandra Weiher, Protokolant specjalista, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę -

Uzasadnienie

Kontrolą sądowoadministracyjną w niniejszej sprawie objęte zstało postępowanie administracyjne zakończone ostateczną decyzją Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwanego dalej: "Prezesem ZUS") z dnia [...] kwietnia 2019 r. o numerze [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

A. B. (zwana dalej: "Skarżącą") wystąpiła wnioskiem z dnia [...] listopada 2018 r. o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku. W uzasadnieniu wskazała, że od dziecka jest osobą niepełnosprawną ze stwierdzonym opóźnionym rozwojem psychoruchowym, niskim poziomem intelektualnym, stwierdzoną dysforią i wadą wymowy. Skarżąca starała się o rentę w trybie zwykłym, jednakże otrzymała decyzję odmowną, podtrzymaną wyrokiem sądu powszechnego. Wskazała przy tym, że do otrzymania renty zabrakło jej jedynie okresu 3 miesięcy i 2 dni stażu pracy. Wyjaśniła, że ukończyła szkołę podstawową w trybie specjalnym i starała się znaleźć pracę, jednakże jej choroba (objawiająca się ograniczonymi zdolnościami manualnymi, nieumiejętnością zrozumienia poleceń, trudnością z adaptacją w nowym środowisku) powodowała, że mimo starań nie potrafiła sprostać wymaganiom pracodawcy. Podniosła przy tym, że nie wynikało to w żadnej mierze ze złej woli czy niesumiennego podejścia do pracy, lecz było skutkiem niepełnosprawności intelektualnej i nieprawidłowej motoryki. Wskazała nadto, że obecnie jest chora na stwardnienie rozsiane i orzeczono wobec niej całkowitą niezdolność do pracy. Podniosła również, że pozostaje pod opieką ojca, który ukończył 80 lat, z którym prowadzi wspólne gospodarstwo domowe i na którego wyłącznym utrzymaniu pozostaje. Ojciec otrzymuje emeryturę, natomiast Skarżąca otrzymuje jedynie zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł. Wskazała, że ich sytuacja życiowa i materialna jest trudna, bowiem łączny dochód nie pozwala na zaspokojenie wszystkich potrzeb życiowych.