Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Lu 568/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Protokolant Sekretarz sądowy Agata Jakimiuk po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza L. K. z dnia [...]., [...]; II. przyznaje adwokatowi R. C. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie [...]zł ([...] w tym [...] zł ([...]) należnego podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Burmistrz L. K. odmówił przyznania M. K. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu sprawowania opieki nad bratem T. K.. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w sprawie nie został spełniony warunek o jakim mowa art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zgodnie z tym przepisem świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później, niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednakże nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Tymczasem T. K. posiada ustalony stopień niepełnosprawności od dnia 27 listopada 2013 roku, czyli od 39 roku życia. Zdaniem organu w sprawie nie miał zastosowania wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 21października 2014r. ( k 38/13 ), ponieważ nie został on wykonany przez ustawodawcę, nie miał także zastosowania powołany wcześniej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 11 kwietnia 2018r. ( II SA/Rz 298/18 ). Organ zauważył, że wyroki sądowe mogą być pomocne przy rozstrzyganiu sprawy, ale nigdy nie zastępują podstawy prawnej.