Wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 grudnia 2019 r., sygn. II SA/Kr 1085/19

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski Sędziowie : WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) WSA Małgorzata Łoboz Protokolant : starszy referent sądowy Anna Bubula po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi T. S. na uchwałę Nr LXXVII/1131/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wielicka - Wschód" skargę oddala.

Uzasadnienie

Rada Miasta Krakowa podjęła w dniu 26 czerwca 2013 r. uchwałę Nr LXXVII/1131/13 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wielicka - Wschód".

Uchwała ta została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przez T.S. w części, który wniósł o stwierdzenie jej nieważności w zakresie zapisu zawartego w § 11 ust. 6 pkt 6 planu, który to zapis uniemożliwia współwłaścicielom dz. nr [....] obr. 52 Podgórze rozbudowę nieruchomości z uwagi na konieczność zapewnienia 0,8 miejsca parkingowego na 1 mieszkanie, zarzucając tej części planu naruszenie prawa własności i swobodnego dysponowania i zagospodarowania nieruchomością, jak również naruszającą zasadę równego traktowania mieszkańców miasta Krakowa.

Skarżący T.S. w treści skargi wskazał, że od dnia 15 listopada 2018 r. jest współwłaścicielem nieruchomości, tj. dz. nr [....] obr. 52 Podgórze przy ul. [....] w Krakowie - udziału w wysokości 1/144 części we własności ww. działki (akt notarialny z dnia 15 listopada 2018 r., rep. [....] ). Wyjaśniono przy tym, że do dnia wniesienia skargi prawo własności skarżącego do nieruchomości nie zostało jeszcze ujawnione w księdze wieczystej nr [....] prowadzonej dla tej nieruchomości. Tym samym zdaniem skarżącego, posiada on interes prawny w złożeniu przedmiotowej skargi, gdyż nieruchomość, której jest współwłaścicielem położona jest na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego obszaru "Wielicka - Wschód" i plan ten w sposób bezpośredni oddziałuje na prawa właścicielskie skarżącego. Podniesiono bowiem, że zgodnie z postanowieniami ww. planu miejscowego, działka nr [....] obr. 52 Podgórze należąca m.in. do skarżącego położona jest w obszarze oznaczonym w planie jako MWU.3, dla którego to terenu plan w zakresie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy ustala w § 14 ust. 4: maksymalną wysokość zabudowy: 16 m (pkt 1), maksymalny wskaźnik powierzchni zabudowy - 70% (pkt 2), minimalny wskaźnik terenu biologicznie czynnego - 10% (pkt 3), obowiązujący kształt dachów: dachy płaskie albo dachy dwuspadowe symetryczne, o kącie nachylenia połaci od 30° do 45° (pkt 4), zakaz realizacji uzupełnień zabudowy (pkt 5), dopuszczenie nadbudowy (pkt 6) oraz dopuszczenie przebudowy i adaptacji poddasza na cele mieszkalne lub mieszkalno-usługowe lub usługowe, z zastrzeżeniem zachowania obecnej formy dachu (pkt 7). Jednocześnie zaznaczono, że ten sam plan zagospodarowania w § 11 ust. 6, ustala następujące zasady obsługi parkingowej, tj.: określa się wymagane minimalne ilości miejsc postojowych dla samochodów osobowych (pkt 1): dla zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, za wyjątkiem terenu MWU.3: 1,2 miejsca na 1 mieszkanie (lit. a), dla zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej w terenie MWU.3: 0,8 miejsca na 1 mieszkanie (lit. b). Mając na uwadze powyższe, skarżący wskazał, że wraz z pozostałymi współwłaścicielami dz. nr [....] zamierza wykonać nadbudowę istniejącego już na dz. nr [....] budynku mieszkalnego o dwie kondygnacje, z przeznaczeniem na 4 lokale mieszkalne, przy czym powierzchnia tej działki w żaden sposób nie pozwala aktualnie na wygospodarowanie na niej miejsc parkingowych, w ilości wynikającej z ustaleń planu zagospodarowania, ani zgodnie z normami obowiązującymi przy urządzaniu takich miejsc. Dodano też, że nie ma również żadnych możliwości wykonania dodatkowych miejsc parkingowych, jakie według planu zagospodarowania powinny być urządzone przy nadbudowie, gdyż praktycznie cała działka jest już od dawna zabudowana, podobnie jak i działki sąsiednie. Tym samym w ocenie skarżącego, właściciele przedmiotowej nieruchomości mają teoretycznie możliwość wykonania nadbudowy, na co plan zagospodarowania przestrzennego im pozwala, a z drugiej strony nie mogą skorzystać z tego prawa, gdyż nie są w stanie spełnić innego wymogu planu, tj. warunku w zakresie obsługi parkingowej. Zdaniem skarżącego, warunek zawarty w zaskarżonym planie jest tym bardziej nielogiczny, iż w obecnej sytuacji faktycznej, ten wymóg nie jest i nie może być realizowany praktycznie przez żadnego z właścicieli działek położonych w tym obszarze MWU.3. Wobec powyższego, według skarżącego, takie ustalenia planu w sposób ewidentny ograniczają prawo własności i prawo racjonalnego zagospodarowania nieruchomości należącej do wnioskodawcy i są dla nich, w tym i dla skarżącego wielce krzywdzące, w szczególności, gdy weźmie się pod uwagę warunki podobnych planów dla obszarów bardziej zurbanizowanych, czy dla terenów o zwartej zabudowie, gdzie siłą rzeczy takich warunków obsługi parkingowej nie stosuje się. Jednocześnie podkreślono, że ten wymóg planu jest dla wnioskodawców krzywdzący również i z tego względu, iż sąsiednie budynki są znacznie wyższe od istniejącego budynku wnioskodawców, z większą liczbą lokali mieszkalnych, a właściciele tych nieruchomości nie posiadają urządzonych na ich działkach wystarczającej liczby miejsc parkingowych, zgodnej z ustaleniami planu. Zwrócono także uwagę, że według ww. planu z dla wnioskodawców niemożliwe jest zatem wyrównanie wysokości ich budynku i nawiązanie do pierzei istniejących, a przyległych bezpośrednio budynków mieszkalnych.