Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 listopada 2019 r., sygn. VI SA/Wa 1850/19

Transport; Kara administracyjna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (spr.) Sędzia WSA Aneta Lemiesz Protokolant st. spec. Łukasz Skóra po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2019 r. sprawy ze skargi U. z siedzibą w K., Litwa na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia 5 stycznia 2016 r.; 2. umarza postępowanie administracyjne; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz strony skarżącej U. z siedzibą w K., Litwa kwotę 2217 (dwa tysiące dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W dniu [...] września 2015 r. w S., na autostradzie [...] w Punkcie Poboru Opłat została przeprowadzona kontrola drogowa zespołu pojazdów składającego się z ciągnika samochodowego marki [...] o nr rej. [...] wraz z naczepą marki [...] o nr rej. [...]. Pojazdem kierował E. S., który wykonywał międzynarodowy transport drogowy z ładunkiem mięsa wieprzowego na trasie Polska - Kazachstan, w imieniu U. z siedzibą w K. na Litwie (dalej "skarżąca" lub "spółka"). Podczas kontroli stwierdzono, że kierujący wykonywał transport drogowy rzeczy bez wymaganego ważnego zezwolenia na przewóz do państwa trzeciego.

W związku z powyższym naruszeniem [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej "WITD" lub "organ I instancji") decyzją z dnia [...] stycznia 2016 r., nr [...], nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości 10.000 zł. Od decyzji WITD spółka złożyła odwołanie do Głównego Inspektora Transportu Drogowego (dalej "GITD", "organ" lub "organ odwoławczy").

GITD decyzją z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 23), dalej "k.p.a.", art. 4 ust. 22 lit. g, art. 87 ust. 1 pkt 3 lit. a oraz 92a ust. 1, 2 i 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1414 z późn. zm.), dalej "u.t.d.", art. 1 ust. 2 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 21 października 2009 r. nr 1072/2009 dotyczące wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych (Dz.U.UE.L.2009.300.72 z późn. zm.), dalej "rozporządzenie 1072/2009", art. 6 ust. 1 umowy sporządzonej w Szczecinie dnia 18 marca 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o międzynarodowych przewozach drogowych (Dz.U. z 2001 r. nr 46, poz. 751), dalej "umowa z 1992 r.", oraz lp. 3.1 załącznika nr 3 do u.t.d., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję WITD.