Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 listopada 2019 r., sygn. II SA/Po 261/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr) Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Walkowiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2019 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] stycznia 2019 r. znak: [...] nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] Starosta [...] na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i b, art. 2 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (j.t. Dz.U. z 2018 r., poz. 1265 i 1149, zwanej dalej: ustawa) ora art.104 Kodeksu postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2018 r., poz. 2096, zwanej dalej: Kpa) orzekł o utracie przez M. K. (zwaną dalej: skarżąca) statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] grudnia 2018 oraz prawa do zasiłku z tym samym dniem. Decyzji nadał organ rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 33 ust. 4ca ustawy.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wywodził, że z posiadanych dokumentów wynika, że skarżąca nie stawiła się w Powiatowym Urzędzie Pracy (zwanym dalej: PUP) w wyznaczonym terminie i nie powiadomiła w ciągu 7 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa. Organ wskazał, że w takiej sytuacji, zgodnie z art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy, następuje utrata statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku. Poinformowano przy tym, że odzyskanie statusu osoby bezrobotnej może nastąpić po upływie 120 dni, albowiem jest to pierwsze niestawiennictwo skarżącej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła skarżąca prosząc o usprawiedliwienie jej nieobecności w PUP w dniu [...] grudnia 2018 roku i przywrócenie statusu osoby bezrobotnej. Jako powód niestawiennictwa skarżąca wskazała chorobę córeczki i związaną z nią konieczność całodobowej opieki nad dzieckiem oraz własną chorobę. Skarżąca argumentowała, że od czasu porodu jest permanentnie chora, a ostatnio jej stan się pogorszył. Dlatego dnia [...] grudnia 2018 roku odbyła wizytę u lekarza, który zalecił leżenie w łóżku oraz przepisał antybiotyk. W tamtym okresie córeczka skarżącej również była bardzo chora i skarżąca chodziła z nią regularnie do lekarza, a to z tego względu, że dziecku od września źle się oddychało, głównie w nocy. Skarżąca podkreśliła, że wszystkie przeprowadzone zabiegi pomogły tylko w połowie. W konsekwencji skarżąca całą noc sprawdzała stan córki i podawała zalecane leki, w razie potrzeby. Z uwagi na kaszel i złe samopoczucie skarżąca sama nie spała zbyt wiele. Wskazała także, że będzie musiała przyjąć kolejny antybiotyk oraz, że obie z córeczką pobierają drogie leki i szczepionki odpornościowe.