Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. II SA/Gl 1117/19

Kombatanci

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2019 r. sprawy ze skargi W.T. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia represjonowania za działalność polityczną oddala skargę.

Uzasadnienie

Po rozpoznaniu wniosku W. T. (dalej zwanego "skarżącym") decyzją z dnia [...] r. Szef Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej: "Szef Urzędu" lub "organ") orzekł o odmowie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.

W uzasadnieniu tej decyzji Szef Urzędu wskazał, że skarżący jako tytuł do ubiegania się o status działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych podał udział w wystąpieniach wolnościowych i pozostające w związku z nimi relegowanie z uczelni wyższej. Według pisemnego oświadczenia skarżącego jako student drugiego roku Wydziału [...] Uniwersytetu [...] uczestniczył on w dniu 8 marca 1968 r. w wiecu tego Uniwersytetu, w trakcie którego doszło do brutalnej pacyfikacji ze strony ZOMO, przy czym skarżący zdołał uratować się od pobicia i aresztowania dzięki temu, że sforsował ogrodzenie. Skarżący wskazał także, że w domu studenckim uczestniczył w rozrzucaniu ulotek wzywających do solidarności studenckiej, w tym przeciwko szkalowaniu studentów w ówczesnej prasie. Skarżącemu nieobca była również dyskusja i debata na tematy samorządności studenckiej i autonomii Uniwersytetu odbywająca się w Audytorium [...]. Jako szczególną formę represji skarżący wskazał na rozwiązanie jego Wydziału, odebranie mu indeksu i utratę statusu studenta do czasu ponownego przyjęcia, co według niego stanowiło relegację, wykluczenie z uczelni. Do wniosku skarżący dołączył informację z Instytutu Pamięci Narodowej, z której wynika negatywny wynik kwerendy archiwalnej. Dołączył też kopię legitymacji studenckiej. Ponadto w odpowiedzi na prośbę organu o przesłanie szczegółowych informacji i dowodów skarżący przesłał kopię publikacji J. Eisler pt. "Marzec 1968. Geneza. Przebieg. Konsekwencje", z której wynika, że w dniu 30 marca 1968 r. oznajmiono o rozwiązaniu Wydziału [...] , Wydziału [...] , kierunku [...] na Wydziale [...] oraz trzeciego roku na Wydziale [...] . Organ uzyskał również informację z Archiwum [...] o braku w zasobach tego archiwum dokumentacji potwierdzającej udział skarżącego w wydarzeniach "Marca 1968", a z teczki studenckiej wynika, że był on od [...] r. studentem Wydziału [...] i skończył studia w [...] r.