Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 sierpnia 2016 r., sygn. IV SA/Gl 288/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Bożena Miliczek - Ciszewska Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi H. M. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 5 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ustawy z 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 693) odmówił H.M. potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazany organ przywołał wpierw treść unormowań prawnych, które legły u podstaw jej wydania, a następnie przybliżył stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie. Zaakcentowano, że w dniu 15 marca 1968 r. strona była w K. jako uczestnik kursu przygotowawczego do studiów i w dniu tym została na Rynku w K. pobita pałką przez funkcjonariuszy MO i ZOMO, a następnie doprowadzona do komisariatu milicji przy ul [...], gdzie została przesłuchana i zwolniona do domu. W kontekście prezentowanego przez stronę stanowiska i zgromadzonego materiału uznano, że brak jest dowodów na udział strony w demonstracji studentów, a deklarowany uszczerbek na zdrowiu nie został potwierdzony żadnymi dowodami. W konkluzji organ pierwszej instancji stwierdził, że brak jest spełnienia przesłanek do uznania strony za działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej ze względów politycznych.

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożył H.M., który nie zgodził się z otrzymanym rozstrzygnięciem. W piśmie tym podniósł, że w otrzymanej decyzji nie wskazano, że na jego osobie dokonano zbrodni komunistycznej, która skutkowała długotrwałym uszkodzeniem ciała i rozstroju zdrowia na okres powyżej siedmiu dni. Zdaniem wnoszącego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy poddany został represjom, ponieważ został usunięty z kursu przygotowującego do studiów i uznany za osobę niepożądaną na Politechnice [...], a w kursie takim mogły uczestniczyć jedynie osoby pracujące, które miały następnie podjąć naukę. Okoliczność ta wyczerpuje znamiona art. 3 pkt. 3 przedmiotowej ustawy - osoba została relegowana z uczelni wyższej lub innej szkoły. W dalszej części swojego wniosku podniósł, iż uszczerbku na zdrowiu poniósł w następstwie pobicia. Zaakcentował, że w aktach brak jest informacji na temat jego działalności, ponieważ w okresie przejściowym w trakcie tzw. zmiany ustroju działacze odpowiedzialni za działania PRL i odpowiedzialni za prześladowania zniszczyli dokumenty, w tym również odnoszące się do wydarzeń z 15 marca 1968 r. Do wniosku dołączył dwa świadectwa pracy, które miały wykazać, iż z uwagi na udział w demonstracji we wskazanym powyżej dniu został zwolniony z pracy i musiał poszukiwać nowego zatrudnienia.