Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 października 2019 r., sygn. I SA/Wr 118/19

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Kamila Paszowska-Wojnar, Sędziowie: sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca), sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Protokolant: Starszy specjalista Paulina Wódka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 października 2019 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia za listopad 2013 r. kwoty różnicy podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny miesiąc: oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej jako: DIAS, Organ odwoławczy, Organ II instancji) z [...] grudnia 2018 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (powoływany dalej jako: NUS, Organ I instancji) z [...] marca 2018 r. nr [...] określającą G. S. (Skarżący, Strona skarżąca, Podatnik) w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług niższą niż zadeklarowano za listopad 2013 r. kwotę różnicy podatku od towarów i usług do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości: 95,00 zł. (wobec deklarowanej kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w kwocie 1.139,00 zł).

Przyczynkiem do wszczęcia kontroli podatkowej obejmującej między innymi listopad 2013 r., a następnie postępowania prowadzonego przez NUS/DIAS było pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z 8 września 2015 r. nr [...] informujące o transakcjach zakupu przez Stronę skarżącą towarów i usług od firmy M. M. A mieszczącej się w N., K. (woj. K.-P.), podczas gdy zachodzą wątpliwości, co do rzetelności tych transakcji. Wskazano, że dostawca dla Strony skarżącej dokonywał zakupu towarów i usług wyłącznie od jednego kontrahenta - firmy B A. M., który to A. M. nie żyje od 28 listopada 2011 r.

Organ I instancji przeprowadził wobec Podatnika kontrolę w zakresie podatku od towarów i usług za okres od października do listopada 2013 r. oraz od stycznia do grudnia 2014 r.(upoważnienia nr [...] i [...] ). W jej toku włączono materiał dowodowy w postaci pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. oraz informacje pozyskane od tego organu na temat firmy A, z których wynikało, że firma ta składała za kontrolowane okresy zerowe deklaracje VAT, które jednakże w trakcie kontroli podatkowej zostały skorygowane i wykazano w nich dostawy jak i nabycia towarów i usług. Ustalono również, że M. M. nie posiadał środków trwałych, użytkując jedynie samochód osobowy w oparciu o umowę leasingu, zatrudniał jednego pracownika do pilnowania budów, we wskazanym miejscu prowadzenia działalności brak było oznak prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, natomiast weryfikacja podanych przez M. M. rzekomych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej na terenie W. doprowadziła do ustalenia, że brak jest materialnych dowodów o zawarciu umów na wykorzystanie wskazanych placów pod działalność M. M. Wynajmujący - M. D. potwierdził jedynie okazjonalne korzystanie z jego placu przy ul. [...] we W. przez pana M., gdzie miał on składować swoje materiały budowlane. W zamian miał on pobierać materiały budowlane od wynajmującego, czego jednak nie udało się potwierdzić. Ujawniono, że zakupy towarów i usług przez M. M. odsprzedawanych następnie m.in. Stronie skarżącej dokumentują faktury wystawione w 2013 i 2014, gdzie jako ich wystawca figuruje nieżyjący od 28.11.2011 r. A. M. Co do faktur wystawionych przez M. M. uznano, że odliczenie przez Podatnika podatku w nich zawartego narusza art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) ustawy o podatku od towarów i usług, czego efektem jest zaniżenie zobowiązania w podatku od towarów i usług.