Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 1 października 2019 r., sygn. II SA/Bd 227/19

Odpady

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz sędzia WSA Renata Owczarzak Protokolant starszy sekretarz sądowy Dominika Znaniecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 października 2019 r. sprawy ze skargi J. S., S. S., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie nakazu usunięcia odpadów 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżących solidarnie kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2019 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] 2018 r., [...] nakazującą J. S. i Stanisławowi Sobolewskiemu- posiadaczom odpadów zgromadzonych w miejscu nieprzeznaczonym do ich składowania lub magazynowania na terenie nieruchomości oznaczonej nr ewid.[...] - obręb [...] gm. [...] -usunięcie wszystkich odpadów o kodach 07 01 08, 08 01 11, 08 03 12, 15 02 02, 16 81 01, 16 81 02 i 19 08 14 wyszczególnionych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 9 grudnia 2014 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U. z 2014 r., poz. 1923) poprzez wywóz wszystkich nagromadzonych odpadów wskazanych powyżej do miejsca ich unieszkodliwiania zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w przedmiotowym zakresie.

W oparciu o zgromadzone w sprawie dowody organy zgodnie ustaliły, że gruntem, na którym zalegają odpady objęte sporem władają J. S. oraz S. S. (dalej jako: "skarżący"). Jak wskazało Kolegium, postępowanie wyjaśniające nie doprowadziło do ujawnienia w sposób skuteczny i jednoznaczny, że odpowiedzialność należałoby przypisać innym podmiotom. Nie zaszła zatem, zdaniem organu II instancji, przesłanka do zwolnienia stron od odpowiedzialności, ponieważ domniemanie wynikające z przepisu art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach (Dz.U. z 2018 r., poz. 992 ze zm.) nie zostało obalone w sposób skuteczny. Jak wywiodło SKO, dowody dostarczane przez skarżących noszą cechy niedomówień. Organ odwoławczy zwrócił bowiem uwagę, że skarżący powołują się na kontrolę przeprowadzoną w 2016 roku, nie wskazując jednak, jakie organy dokonywały kontroli. Z akt sprawy wynika ponadto, że umowa najmu zawarta przez skarżących dotyczyła jedynie części nieruchomości (tj. hali magazynowej), tymczasem odpady były gromadzone również poza nią, czyli na terenie bezspornie będącym we władaniu skarżących. Organ odwoławczy poddał również w wątpliwość argumentację skarżących o braku wiedzy o tym, co dzieje się na ich nieruchomości wskazując, że po zakończeniu umowy najmu do momentu wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie minęło 1,5 roku, w którym to okresie skarżący podejmowali czynności dotyczące rozliczenia umowy najmu (dochodzenie na drodze cywilnej zapłaty zaległego czynszu), jednak nie zgłoszono nigdzie nielegalnego nawiezienia odpadów na teren nieruchomości.