Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 września 2019 r., sygn. II SA/Lu 264/19

Budowlane prawo; Drogi publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza, Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk,, Protokolant Referent stażysta Natalia Kopiś, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 września 2019 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ustalającej lokalizację drogi I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] r. nr [...]; II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej J. M. 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] grudnia 2017r., wskazując na swój interes prawny J. M. wystąpiła o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Prezydenta Miasta B. P. z dnia [...] grudnia 2007r. ustalającej na rzecz Gminy Miejskiej B. P. lokalizację drogi - I etap przebudowy Alei S. w B. P. (tj. budowa nowego odcinka drogi od km 1+[...] do km 2+[...] wraz z mostem i infrastrukturą na działkach nr ewid.[...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; 258; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]/; [...]; [...]; [...]; [...]; [...] i [...]). W kolejnym piśmie z dnia [...] lutego 2018r. stwierdziła, że zarzut wadliwości oparła na art.145 § 1 pkt 5 kpa i wyjaśniła, że na początku grudnia 2017r. uzyskała informację o możliwym naruszeniu prawa przy wydaniu decyzji, co miało bezpośredni wpływ na zmiany, jakie nastąpiły w areale należących do niej nieruchomości.

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2018r. Prezydent Miasta B. P. wznowił postępowanie w sprawie, a następnie decyzją z dnia [...] grudnia 2018r. odmówił uchylenia przedmiotowej decyzji z [...] grudnia 2007r. Organ argumentował, że w sprawie nie istnieją przesłanki uzasadniające wznowienie postępowania, o jakich mowa w art. art. 145 § 1 kpa wspomniane we wniosku. Krytycznie odniósł się do podnoszonego argumentu wnioskodawczyni, że jej interes prawny uzasadnia bycie właścicielem działki nr [...], na której ma być realizowana droga o jakiej mowa w decyzji. Na podstawie danych z ewidencji gruntów i budynków organ ustalił, że w dacie wydawania decyzji wnioskodawczyni wraz z mężem byli właścicielami działek oznaczonych numerami: [...] o pow. 0.2165 ha i [...] o pow. 0.0014 ha oraz działki numer [...] o pow. 0.2595 ha. Tytułem własności dotyczącym tej nieruchomości jest umowa darowizny Rep. A nr [...] z dnia [...] maja 1984r. Właścicielem działki numer [...] o pow. 0.2252ha na mocy umowy kupna-sprzedaży z dnia [...] lipca 2001r. był natomiast syn wnioskodawczyni Z. M.. Organ ustalił ponadto, że działka nr ewid.[...] sąsiaduje bezpośrednio z działką nr ewid.[...] (powstałą w wyniku podziału w 2006 roku działki nr ewid.[...] na działki nr ewid. [...] i [...]). Działka nr ewid. [...] w ewidencji już nie figuruje, gdyż wraz z innymi po zrealizowaniu inwestycji została włączona w pas drogowy Alei Solidarności (oznaczonej obecnie jako działka nr ewid.[...]). Natomiast pomiędzy J. M., a właścicielem działki [...] toczy się spór graniczny. Organ zbadał dokumentację geodezyjną, w tym dokumentację z modernizacji ewidencji gruntów obrębu nr [...] (dawniej obręb "[...]") z 1988r., która przyjęła dane z dokumentacji scaleniowej, jako obowiązujące w kwestii przebiegu granic i uznał, że w przebiegu granicy działki numer [...] z działką numer [...] i z działką numer [...] (rów melioracyjny) nie stwierdzono odchyłek w przeprowadzonych pomiarach. Zwrócił także uwagę, że przebieg granicy pomiędzy działką numer [...], a sąsiednią działką numer [...] był wcześniej przedmiotem spraw rozstrzyganych przed sądami powszechnymi i został bezspornie ustalony zgodnie z dokumentacją scaleniową z 1971 r. W ocenie organu wnioskodawczyni nie była zatem właścicielem żadnej z działek objętych decyzją Prezydenta Miasta B. P., ani też żadnej z działek sąsiadujących z terenem objętym inwestycją. Przedmiotowa decyzja nie miała też wpływu na zmiany w areale należących do niej nieruchomości. Odnosząc się natomiast do podnoszonej okoliczności, że jako właścicielka działki [...] została wpisana w § 1 uchwały Nr [...] Rady Miejskiej B. P. z dnia [...] maja 2002r. w sprawie rozstrzygnięcia protestu wniesionego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta B. P. pod nazwą "[...]" organ uznał go za błędny. Nie stwierdzono również istotnych dla sprawy, nowych okoliczności faktycznych, ani też nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nieznanych organowi, który wydał decyzję. Organ wskazał ponadto, że o wydaniu decyzji z 2007r. wnioskodawczyni wiedziała co najmniej od 2008r. będąc pełnomocnikiem syna w postępowaniu odszkodowawczym za działkę nr ewid. [...], a więc nie wykazała dochowania terminu, przysługującego do złożenia wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego, o którym mowa w art. 148 § 1 Kpa. W jego ocenie stwierdzenie, że z wnioskiem wystąpił podmiot niebędący w rzeczywistości stroną albo, że nie zaistniały przesłanki wznowienia lub termin z art. 148 Kpa nie został zachowany, skutkuje - zgodnie z art. 151 § 1 pkt 1 kpa - odmową uchylenia decyzji dotychczasowej.