Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 września 2019 r., sygn. III SA/Gl 585/19

Podatek akcyzowy; Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Protokolant Specjalista Agnieszka Górecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2019 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego (uchylenia decyzji i umorzenia postępowania) 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 997 zł (słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) na rzecz strony skarżącej tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...] Dyrektor Izby Celnej w Katowicach, (dalej także: organ), po rozpatrzeniu odwołania A Sp. z o.o. w K. (dalej: strona, skarżąca, Spółka) uchylił decyzję pierwszoinstancyjną Naczelnika Urzędu Celnego w K. z [...], którą określono kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2006 r. w wysokości [...] zł i umorzył postępowanie w sprawie. Jako podstawę prawną wskazano art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.), art. 154 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r. nr 3 poz. 11 ze zm. - dalej u.p.a. lub ustawa podatkowa) i art. 18, art. 19 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. nr 29, poz. 257 ze zm.).

Na wstępie organ odwoławczy wykazał art. 154 ust. 1 u.p.a., tj. konieczność zastosowania regulacji ustawy podatkowej z 2004 r. a stosownie do jej art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 18 i 19, jak zauważył, strona była zobligowana do uiszczenia akcyzy, co uczyniła. Cytując następnie art. 21 § 1 O.p. zauważył, że zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem w pkt 1 - zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania; pkt 2 - doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Natomiast § 2 art. 21 tejże ustawy stanowi, że jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1 podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3, z którego wynika, że jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego. W myśl jednak postanowień art. 75 § 4 O.p., jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę w drodze czynności materialno-technicznej bez wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę, jeżeli natomiast skorygowana deklaracja budzi zastrzeżenia organu podatkowego, wydaje on decyzję, w której stwierdza nadpłatę w wysokości wynikającej z wyliczeń organu podatkowego. W ocenie organu inny sposób postępowania naruszałby w/w regulacje. Uprawnienia wynikające z art. 21 § 3 O.p. stanowiące, że jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego, nie mogły mieć zastosowania w niniejszej sprawie. Negacja korekty deklaracji dokonana przez organy podatkowe oznacza, że prawidłowa jest wysokość zobowiązania wskazana w pierwotnej deklaracji. Nie zachodzi zatem przesłanka odmienności zobowiązania podatkowego w stosunku do złożonej deklaracji, a więc brak jest podstaw do wydania decyzji wymiarowej. Korekta załączona do wniosku o stwierdzenie nadpłaty (art. 75 § 3 O.p.) nie powoduje automatycznego skutku materialnopodatkowego, o którym mowa w art. 21 § 2 O.p. Załączenie korekty należy więc traktować jako wypełnienie warunku formalnego, a nie skuteczne skorygowanie wysokości zobowiązania. Na potwierdzenie prawidłowości prezentowanego przez organ odwoławczy stanowiska powołano liczne orzecznictwo sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1746/06, wyrok WSA w Gliwicach sygn. akt III SA/G1 912/10, wyrok WSA w Gliwicach sygn. akt III SA/G1 58/11, wyrok WSA w Kielcach sygn. akt III SA/KI 539/10, wszystkie przywoływane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl., w skrócie: CBOSA).