Wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 sierpnia 2019 r., sygn. III SA/Kr 530/19

Inne

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędziowie NSA Krystyna Kutzner WSA Maria Zawadzka Protokolant specjalista Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi A. Ż., P. Ż. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 27 marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej skargę oddala

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] 2018 r. nr [...], działając na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2017 r. poz. 2200) - u.t.d., oraz zgodnie z ustaleniami protokołu kontroli nr [...] z dnia 8 czerwca 2018 r., nałożył na A. Ż., P. Ż. wspólników spółki cywilnej A siedzibą w T karę pieniężną w wysokości 10 000 zł.

Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło naruszenie polegające na wwozie odpadów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez wymaganego zezwolenia.

Pismem z 11 czerwca 2018 r. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego zawiadomił skarżących o wszczęciu postępowania administracyjnego z urzędu. W toku postępowania strona złożyła wyjaśnienia w sprawie pismami z dnia 26 czerwca i 18 lipca 2018 r.

Postępowanie zakończyło się wydaniem ww. decyzji administracyjnej z dnia [...] 2018 r.

W odwołaniu skarżący zaskarżyli w całości ww. decyzję i postanowienie o odmowie uwzględnienia żądania stron w przedmiocie przeprowadzenia dowodów z przesłuchania strony i świadków. Skarżący zarzucili naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7 w z w. z art. 77 § 1 k.p.a. polegające na braku rzetelnego zbadania okoliczności sprawy i niewyjaśnienie, jak należało zaklasyfikować odpady przewożone 8 czerwca 2018 r.; błąd w ustaleniach faktycznych polegający na nieprawidłowym ustaleniu, że przedmiotem kontrolowanego transportu były odpady o kodzie 20 03 01, podczas gdy brak jest właściwego dowodu w tym zakresie; naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 75 § 1 w zw. z art. 78 § 1 i 2 k.p.a. polegające na nieuwzględnieniu wniosków dowodowych, podczas gdy zgłoszone wnioski dowodowe miały na celu wyjaśnienie i potwierdzenie tego, że skarżący nie mieli wpływu na powstanie naruszenia, o ile do naruszenia rzeczywiście doszło; naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. polegające na braku dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, co doprowadziło do nieustalenia, że strony nie miały wpływu na powstanie naruszenia, gdyż transport był wykonywany na podstawie zlecenia otrzymanego od znanego im kontrahenta, a transport miał dotyczyć odpadów, na które skarżący mieli zezwolenie; błąd w ustaleniach faktycznych polegający na nieustaleniu, że skarżący nie mieli wpływu na powstanie naruszenia; naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 92c ust. 1 pkt 1 u.t.d. przez jego niewłaściwe zastosowanie i nieuznanie, że okolicznością wyłączającą odpowiedzialność przewoźników za popełnienie naruszenia był fakt, że przewóz wykonywany był jako realizacja zlecenia przewozu otrzymanego od podmiotu, z którym skarżący wcześniej współpracowali, a który miał dotyczyć przewozu odpadów o kodzie 19 12 04; naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 48 ust. 1 ustawy Prawo przewozowe polegające na błędnej wykładni tego przepisu sprowadzającej się do nałożenia na przewoźnika obowiązku każdorazowego sprawdzania, czy przewożona przez niego przesyłka odpowiada oświadczeniom nadawcy zawartym w liście przewozowym. Skarżący zarzucili ponadto postanowieniu naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 75 § 1 w zw. z art. 78 § 1 i 2 k.p.a. polegające na nieuwzględnieniu wniosków dowodowych skarżących, podczas gdy dowody te miały na celu wyjaśnienie i potwierdzenie, że skarżący nie mieli wpływu na powstanie naruszenia.