Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 sierpnia 2019 r., sygn. III SA/Gl 320/19

Podatek akcyzowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędzia WSA Małgorzata Jużków (spr.), Sędzia WSA Beata Kozicka, Protokolant Specjalista Agnieszka Górecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w B. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją z [...] r. nr [...] Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że stanowisko "A" sp. z o.o. (dalej: spółka, skarżąca) przedstawione we wniosku z 18 lutego 2015 r., (uzupełnionym 11.03.2015 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w przedmiocie zwolnienia od akcyzy wyrobów gazowych przeznaczonych do celów opałowych w procesach metalurgicznych oraz mineralogicznych, wskazanego w art. 31b ust.1 pkt 4 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. 2014 poz. 752 ze zm., dalej: upa) jest:

- prawidłowe - w zakresie stosowania zwolnienia z akcyzy w przypadku wykorzystywania wyrobów gazowych do procesów technologicznych, jak topienie metalu i jego obróbka;

- nieprawidłowe - w zakresie stosowania zwolnienia z akcyzy w przypadku wykorzystywania wyrobów gazowych do produkcji rdzeni piaskowych.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że interpretacja została wydana po powtórnym rozpoznaniu wniosku skarżącej, gdyż Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 marca 2018 r. sygn. akt I GSK 220/16 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 3 listopada 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1436/15, którym oddalona została skarga spółki na pierwotnie wydaną interpretację indywidualną Ministra Finansów z [...] r. nr [...].

NSA uznał, że skarga kasacyjna jest zasadna w zakresie zarzutu naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy oraz zarzutem dotyczącym niezasadności przyjęcia przez Sąd I instancji na tle przedstawionego stanu faktycznego, że formowanie rdzeni piaskowych nie ma ani związku z obróbką termiczną lub chemiczną metalu, ani też nie jest dokonywane stricte podczas procesu metalurgicznego. Skarżąca przedstawiła jednoznacznie proces wytwarzania rdzeni jako jedna z faz produkcji wyrobów metalowych, niezbędnych do wykonania produktów metalowych. Nie można więc mówić o braku związku z obróbką termiczną metalu. Należy przy tym zauważyć, że: z jednej strony Sąd I instancji uznał, że "pod pojęciem "proces metalurgiczny" należy rozumieć wszystkie czynności mające związek z określonym procesem produkcji metali i wyrobów metalowych", nieco dalej stwierdził, że "rdzenie te stanowią konieczny (pośredni) element procesu produkcyjnego wyrobów aluminiowych", a z drugiej strony oba te stwierdzenia doprowadziły sąd do konkluzji, że produkcja rdzeni piaskowych nie jest procesem metalurgicznym. Zdaniem NSA, Sąd I instancji powinien jednoznacznie i konsekwentnie stwierdzić, czy wytwarzanie rdzeni piaskowych może być uznane za samodzielny proces technologiczny, a jeśli tak, to czy jest to jeden z procesów innych niż metalurgiczny określonych w art. 31b ust. 1 pkt 4 upa, czy też stanowi jeden z niezbędnych elementów procesu metalurgicznego, i czy tak postawiona kwestia została wyczerpująco i prawidłowo rozważona w zaskarżonej interpretacji indywidualnej. Ponowne rozpoznanie sprawy bez uchybień w zakresie naruszenia przepisów postępowania może bowiem doprowadzić do modyfikacji przez Sąd I instancji oceny prawidłowości wykładni i zastosowania przez organ interpretacyjny art. 31b ust. 1 pkt 4 i art. 2 ust. 2 pkt 33 upa.