Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 23 lipca 2019 r., sygn. II SAB/Ol 45/19

Przewlekłość postępowania

Dnia 23 lipca 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 lipca 2019 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w przedmiocie świadczenia rodzicielskiego 1/ stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w zakresie rozpoznania wniosku skarżącej z dnia 12 września 2016 roku o ustalenie prawa do świadczenia rodzicielskiego na Sz. K.; 2/ stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3/ orzeka o niewymierzaniu organowi grzywny; 4/ oddala wniosek o przyznanie kwoty pieniężnej od organu na rzecz skarżącej; 5/ zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej M. K. kwotę 480 złotych (czterysta osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

M. K. (dalej jako: skarżąca) wniosła do tut. Sądu skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę "[...]" w sprawie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rodzicielskiego na dziecko S.K. W skardze zażądała zobowiązania Wojewody do wydania aktu w terminie 14 dni; stwierdzenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; wymierzenia Wojewodzie grzywny w kwocie 500 zł; przyznanie skarżącej od Wojewody sumy pieniężnej w wysokości 3000 zł oraz zasądzenia na rzecz skarżącej kosztów postępowania podług norm przepisanych. Podniosła, że bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ przybrało charakter rażący i uchybień organu w tym zakresie nie można niczym uzasadnić, ani usprawiedliwić. Zarzuciła, że organ permanentnie przewleka postępowanie, a ostatecznie pozostaje w bezczynności, skutkiem czego matka dziecka jest pozbawiona przez kilkanaście miesięcy należnego jej świadczenia i nie da się wymiernie ocenić szkód, jakie niesie za sobą wielomiesięczne, nieuzasadnione zwlekanie z ustaleniem i wypłatą należnego świadczenia na dziecko. Konieczna jest zatem należna rekompensata tychże szkód poprzez wypłatę stosownej sumy pieniężnej, stanowiącej nadto swoiste zadośćuczynienie.