Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 lipca 2019 r., sygn. III SA/Kr 419/19

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Bociąga Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Ewa Michna Protokolant specjalista Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2019 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 7 lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2018 r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na R. K., pełniącego w Firmie A K. M. i J. K. - K. Spółka Jawna z siedzibą w J funkcję osoby zarządzającej transportem, karę pieniężną w wysokości 3.000 zł. Na uzasadnienie decyzji organ I instancji podał, że w dniu 24 września 2018 r. w miejscowości W, na drodze krajowej nr [...], zatrzymano do kontroli zespół pojazdów składający się z samochodu ciężarowego marki Renault o nr rej. [...] i przyczepy marki Zasław o nr rej. [...]. Zespołem pojazdów kierował S. P. S. i wykonywał transport drogowy na rzecz przedsiębiorstwa Firma A K. M. i J. K. - K. Spółka Jawna z siedzibą w J. Podczas kontroli stwierdzono:

1. przekroczenie przez kierowcę dozwolonego maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu o czas powyżej 6 godzin i 45 minut w okresie od 2 do 3 września 2018 r., za co organ wymierzył karę 500 zł;

2. skrócenie przez kierowcę dziennego czasu odpoczynku o 5 godzin i 35 minut (w dniu 3 września 2018 r.) oraz o 6 godzin i 58 minut (w dniu 4 września 2018 r.), za co organ wymierzył karę 1000 zł;

3. brak organizacji pracy kierowcy lub nieprawidłowa organizacja, brak poleceń lub niewłaściwe polecenia dla kierowcy - w zakresie umożliwienia kierowcom przestrzegania przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006, za co organ wymierzył karę 1500 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji organu I instancji zarządzający transportem R. K. wniósł o jej zmianę, poprzez nienakładanie kary pieniężnej, względnie o jej uchylenie i przekazanie organowi I instancji do ponownego rozpoznania. Decyzji tej odwołujący się zarzucił, że kara pieniężna została nałożona przy pominięciu okoliczności wyłączających odpowiedzialność wskazanych w art. 92b i art. 92c ustawy o transporcie drogowym, a także przy odmowie uwzględnienia wnioskowanego przez niego dowodu w postaci przesłuchania świadka P. W. na okoliczność właściwej organizacji i dyscypliny pracy ogólnie wymaganej w stosunku do prowadzenia przewozów drogowych, umożliwiających przestrzeganie przez kierowców przepisów.